شاه عباس اول با اقدامات چشمگیر خود در زمینه بهبود اوضاع داخلی و با تشویق تجار خارجی به منظور قطع وابستگی شان از بازارها و خریداران کهن و انحصاری و با بهره گیری از خدمات تجار ارمنی در گسترش پیجوئی بازارهای جدید و تولیدات و توسعه دامنه راههای موجود، تجارت ماورای بحار ایران را جانی تازه بخشید. راههای جدید دریایی که بعدها به سوی اروپا گشوده شد هرگز نتوانست جایگزین موقعیت راههای خشک قدیمی شود که شرق را از راه آناتولی و بین النهرین از را ه شمالی ایران بهم متصل می کرد، بلکه حکم تکمیل کننده این راهها را پیدا کرد. تجارت بین هند و ایران و دریای مدیترانه که در پی گشایش راه خلیج فارس به روی همه کشتی ها صورت گرفت، نیز از اهمیتی به سزا برخوردار بود. این امر علاوه بر افزایش حجم و ارزش محموله های کشتی رانی کمپانیهای هلند و انگلیس، کشتی رانی بومی و محلی را نیز به تکاپو واداشت.