این کتاب به مطالعه‌ی تاریخ کوتاه ادبیات داستانی معاصر ایران می‌پردازد. تمرکز ما در اینجا بر روی بررسی تاریخی جریان‌های ادبی است. از آنجا که تکامل ژانرهای ادبی به صورت نزدیک به تغییرات سیاسی پیوسته‌است، به عنوان رویکرد مفیدتر انتخاب کرده‌ایم. در این تحلیل، ما به نویسندگانی اشاره کرده‌ایم که بر روی سنت داستان‌نویسی فارسی تأثیر گذاشته‌اند.
بیشتر تمرکز ما در این کتاب بر روی رمان قرار دارد. این انتخاب به دلیل غالب بودن این فرم گونه در ادبیات معاصر ایران انجام شده است. ما در تجزیه و تحلیل رمان به دو گرایش اصلی مرتبط با ادبیات تمرکز کرده‌ایم و از ابزارهای مرتبط با هر کدام بهره برده‌ایم. این دو گرایش شامل روایت‌شناسی و جامعه‌شناسی ادبیات است. در روایت‌شناسی، بیشتر به ساختار پیرنگ روی آوردیم، در حالی که در جامعه‌شناسی ادبیات، بیشتر به جنبه‌های محتوایی و تأثیر گذاری شخصیت‌ها در داستان تمرکز داریم. این دو سازه اصلی به ما کمک می‌کنند تا اصول تمایز رمان از سایر اشکال داستانی را درک کنیم. در روایت‌شناسی، از رویکردهای ساختارگرا شناخته‌شده بهره بردیم و در جامعه‌شناسی ادبیات، به مفهوم "قهرمان مسئله‌دار" که از دیدگاه گئورگ لوکاچ و لوسین گلدمن تبیین شده، به شکل ساده‌تری پرداختیم.
کتاب مدخل داستان معاصر فارسی
