کتاب درک مارکس از بدیل سرمایده داری

طنز تاریخ این است که آنچه «مارکس» به نقد می کشد، پیش بینی تکان دهندهٔ آن چیزی است که به نام «مارکسیسم» در بسیاری از رژیم های «سوسیالیستی» و «کمونیستی» سدهٔ بیستم رخ داد. چنین رژیم هایی مالکیت خصوصی و بازار آزاد را با تحت کنترل قراردادن فرآیند توزیع و گردش توسط دولت حذف کردند. اما آن ها تقریبا هیچ کاری برای دگرگونی مناسبات تولیدی انجام ندادند. کار انضمامی به واسطهٔ سلطهٔ کار مجرد همواره به فعالیتی یکنواخت و تکراری تقلیل یافت. کار مجرد هم چنان به عنوان جوهر ارزش عمل می کرد. مارکس در «گروندریسه» متذکر می شود که اقتصاد برنامه ریزی شده _ مادامی که هیچ تغییر بنیادی در مناسبات تولیدی رخ نداده است _ شاید از برخی دردسرهای سرمایه داری سنتی بازار پرهیز کند، اما مشکلات در سطح دیگری بازتولید می شوند