در منظومه فکری « امام موسی صدر » سه عنصر دین، انسان و جامعه ارتباطی قابل تامل دارند. انسان در نظر صدر موجب دگرگونی و تحول در جامعه و جهان می شود و اوست که امکان فهمی نو شونده از دین متناسب با نیازها و اقتضائات فردی و اجتماعی دارد. از سویی تنهایی و سرگشتگی انسان نتیجه غیاب دین است. نکته حائز اهمیت در اندیشه وی آن است که دین قابلیت انطباق با شرایط جدید را دارد و اگر با تحول مستمر، که حاصل تعامل انسان و هستی است، متحول شود، به کار انسان می آید وگرنه فاقد تاثیر خواهد بود و...