کتاب پسامدرنیسم

«در ابتدا این سوال مطرح می شود که در جامعه ای که هنوز بخشی از آن ایلی است و بر بخش های دیگری طرز تفکر عشیره ای حاکم است سخن از «پسامدرنیسم» و نقد آن چه جایی می تواند داشته باشد؟ این مباحث ممکن است مربوط به نخبگانی چند باشد و کشاندن بحث اجتماعی به این مقولات، بی اعتنایی به مسایل مبرم تر اجتماعی است. در جامعه ی ما، که در بخش هایی هنوز به عصر روشنگری نرسیده و مدرنیته را درک و جذب نکرده است، سخن گفتن از پسامدرنیسم به چه کار می آید؟ این ایراد درست می بود اگر تشابه فراوان بین گرایش های پسامدرنیسم و پیشامدرنیسم وجود نمی داشت و اگر یکی سلاح در اختیار دیگری قرار نمی داد. طرز تلقی هایی که به هر دلیل منطق و خرد را نفی می کنند جا برای رازورزی می گشایند و پیداست که در جوامعی نظیر جامعه ی ما سر از کجاها در می آورند به همین دلیل هم استقبالی که در زمینه هایی از این درهم آمیزی می شود کلا بلاجهت نیست. حیرت برخی از طرفداران پسامدرنیسم از این استقبال زیاد موجه نیست و انکار آنان هم به مثابه تجاهل العارف واقعیت را تغییر نمی دهد. بسیاری از تلقی های پسامدرنیستی در جامعه ی ما خواه و ناخواه جامعه را نه به طرف یک جهش متصور به فراسوی مدرنیسم، بلکه به طرف نفی دستاوردهای آن و کمک به واپس گرایی می کشاند و این دقیقا مسئله ی مردم است نه نخبگان.»