ادبیات مدرن ایران در فاصله دو انقلاب، یکسر جدال بین کهنه و نو بود و نو را در حدود مایه های خود بر کرسی نشاند و جهت های فکری تازه ای را فراروی خوانندگان گشود. جملگی این تحولات در گستره نثر بیش از چارچوبه شعر رخ داد. شعر در حصار عروض قدمایی زنجیر شده بود و شاعر تا این زنجیرها را از هم بگسلد و فرم آن را بشکند و شعر نو را پدید آورد، نثر فرسنگ ها از آن پیشی گرفته بود
کتاب ادبیات مدرن ایران