منطق الطیر مشهورترین مثنوی عطار است. چاپ سوم کتاب حاضر به کوشش احمد خاتمی براساس نسخة خطی کهن و نسخه های چاپی متعدد با تجدیدنظر نسبت به دو چاپ قبلی و تعلیقات و افزودن فهرست اعلام و برطرف کردن اشکالات متن و کشف الابیات منتشر شده است. موضوع منطق الطیر عبارت است از اجتماع مرغان برای برگزیدن و پیدا کردن پادشاهی که بر آنان فرمانروایی کند، با این اعتقاد که بدون پادشاه زندگی کردن کاری دشوار است. در این میان هدهد خود را فرستادة سلیمان معرفی می کند و سیمرغ را که مقام او در پشت کوه قاف است شایستة پادشاهی می داند و می گوید راه رسیدن به او بسی دراز و پرخطر است. سپس هریک از مرغان برای پیمودن راه بهانه ای می آورند و هدهد جواب هایی قانع کننده به یکایک مرغان می دهد و منازل و مدارج طلب را برای شان بازگو می کند. هدهد در ادامه به شرح وادی های هفت گانۀ طلب، عشق، معرفت، استغنا، وحدت، حیرت و فقر و غنا می پردازد و به مرغان نشان می دهد چه رنج و مشقتی در راه رسیدن به مقصود در پیش دارند. هدف نهایی عطار در این مثنوی ذکر آفات سلوک و خطرهایی است که به وقت سلوک برای طالب حقیقت پیش می آید و شناسایی امراض و آفات و علاج آن ها. در منطق الطّیر از سیر سلوک الی الله و مقامات تبتّل تا فنا که آخرین مرحله ای است که مرغان به آن واصل شده اند بحث می شود.
درباره فرید الدین عطار نیشابوری
فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶م/۵۴۰ق -۱۲۲۱م/۶۱۸ق) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید.