مهدی اخوان ثالث (۱۰ اسفند ۱۳۰۷ مشهد - ۴ شهریور ۱۳۶۹ تهران)، شاعر پرآوازه و موسیقیپژوه ایرانی بود. نام و تخلص وی در اشعارش م. امید بود.
اشعار او زمینهٔ اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیدهاست؛ همچنین دارای لحن حماسی آمیخته با صلابت و سنگینی شعر خراسانی و نیز در بردارندهٔ ترکیبات نو و تازه است.
اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانا بود و در ادامه به شعر نو گرایید. از وی اشعاری در هر دو سبک به جای ماندهاست. همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقامهای موسیقایی بود.
بحث خود را از هبوط آدم شروع نکنیم و از اینکه مثلا آدمی، ابتدا رقاصی کرد یا آواز خواند. بعد از اسلام شعر ما چه حالی پیدا کرد یا چه و چه ها و حتی شروع نکنیم از دورۀ قبل خود و مشروطیت و بعد هم. در این باره سخن هایی گفته اند و بحث هایی شده که ما بی نیازیم از اعاده و تکرارشان. ما هیچ زمانی زمان معینی را نمی شناسیم که بگوییم فی المثل از وقتی که اولین اجنبی سر برهنه گام نهاد بر خاک هموطنان پا برهنۀ ما و اولین ترجمۀ سه تفنگدار که منتشر شد؛ چه ها شد. یا بگوییم مثل بعضی قصه ها که می گویند: در سپیده دم آوریل فلان و دویست و نود و اند هجری هنگامی که برگ های خزان زده در منتهی الیه کوچۀ در دار تکان تکان می خوردند و هنگامی که نخستین تق تاق تفنگ ستارخان صدا کرد، تحول شعر فارسی آغاز شد، نه. ما از نیما یوشیج آغاز می کنیم که اگر نقطه ای بشناسیم یا بخواهیم بشناسیم برای تحول شعر جدید فارسی اوست و در اوست آنچه اصلی و حقیقی است و در آثار اوست که همۀ عناصر لازم تحول را می توانیم ببینیم و نشان دهیم. دگرگونی شعر ما و افتادنش به طریق تازه در حقیقت نقطه ای روشن تر از نیما ندارد.
در این مطلب به چهار نوع اصلی در سبک های نگارش می پردازیم و همچنین، شیوه ی استفاده از آن ها را مرور می کنیم.