کتاب سفال ایران

شکل دهی خمیر گل و پخت آن به منظور ساخت اشیای کاربردی(مصرفی یا تزیینی)، با اشکال و نقوش متنوع به صورت دست ساز، قالبی و یا با استفاده از چرخ را «سفالگری» می گویند.مرحوم «دهخدا» سفال، سوفال یا خزف را به معنی گل پخته آورده و سازنده آن را سفالگر، کوزه گر، کاسه ساز، فخار و قطاع نیز نامیده است.اغلب مردم واژه سفال را برای سفالینه های بدون لعاب و واژه سرامیک را برای چینی های لعابدار به کار می برند.