راوی رمان «مشیانک» در گیرودار رازها و داستان های زندگی سرگردان است. برای واکاوی گذشته و امروزش حفره های بسیاری را باید پر کند. نورا، قهرمان کتاب «مشیانک» برای جست وجوهایش به سراغ نقطه های تاریک تاریخ می رود. تاریخ جامانده ها، روایت نشده ها و بی صداها. زندگی کوتاه ولی پر فرازونشیب «فاطمه نشوری» اولین زن بازیگر تئاتر گیلان، دستمایه ی اصلی راوی برای یافتن پاسخ هایش است. «لاله فقیهی» زبان و روایتش را در جهت قوام دادن لایه های پیچ در پیچ تاریخ قوام داده است تا بتواند از دل تاریخ نوشته نشده، داستانی بیرون بکشد تا صدای آنان که صدایشان به گوش نرسیده است، شنیده شود. داستان فاطمه نشوری از این رو اهمیت دارد. زنی که برای جنگیدن در راه خواسته هایش، در قامت یک بازیگر تئاتر، توهین، تحقیر، زندان، شکنجه و درنهایت مرگ را به جان خرید. زنی که در کودکی مرگ مادر را تجربه کرده بود، زهر کینه ی نامادری و هراس از پدر را چشیده بود، به همراه همسرش از شهر پدری گریخته و در انزلی ساکن شده بود و با عشق به تئاتر، اولین زنی نام گرفت که در گیلان روی صحنه رفت و مرگ را به جان خرید. کتاب «مشیانک» لابه لای روایت های زندگی این زن را واکاوی کرده و سعی می کند روشنایی پدیدار کند، نه مانند یک کارآگاه، بلکه همچون کسی که می خواهد از میان لایه های زندگی، حقیقت ها را دریابد.
کتاب مشیانک
