کتاب جوراب ساق بلند سفید

زن قبل از آنکه ازدواج کند، در کارخانه ی تورسازی سم آدامز دخترکی انباردار بود. سم آدامز، کارفرمایش، مردی مجرد و چهل ساله بود: خوش بنیه، شیک پوش و سرخ رو، با سبیل قهوه ای پرپشت و موهایی تنک. از بقایای ظاهر پر زرق وبرقش برمی آمد که تاسی مایه ی آزارش است. منشی پسندیده ای داشت و قدری خون ایرلندی در رگ هایش بود. علاقه ی سم آدامز به دخترها، یا که علاقه ی دختران به او، شهره بود و السی، این دختر زبل، زیبا، ریزاندام و بگی نگی بامزه -به نظر بامزه و شوخ می رسید، اگرچه حرف هایش که حکایت می شد، یکسره بی مایه بود- جذابیت زیادی برای آدامز داشت. آدامز با کتی ملوانی، قهوه ای رنگ و مایل به زرد و تا حدودی اسپورت، شلوار چارخانه ای سیاه سفید و زیبا به پا، با کلاهی لبه بزرگ و گل میخکی در گل یقه اش می آمد انبار که السی را تحت تأثیر قرار دهد. السی اما تنها نیمچه تأثیری می پذیرفت؛ چراکه برای سلیقه ی خوبش مرد زیادی اجق وجق می زد. مرد به نحوی غریزی سلیقه ی السی را دریافت و عقلش سر رنگ سرمه ای آمد. آنگاه، مردی خوش اندام و سرخ رو شد، با چکمه های پرپشت قهوه ای، کت وشلوار سرمه ای شیک، چکمه های آلامدو و کلاه مردانه؛ دیگری مردی بی نقص بود. السی تحت تأثیرش قرار گرفت. اما در همین اثنا، ویستون در کار دلبری اش بود و دخترک، جلوی آینه ی اتاق خواب، برای خودش ژست‎هایی کوچک و شکوهمند می گرفت، از نوع تا ابد وفادار و راستین. آواز آن روزهایش این بود: وفادار، وفادار تا مرگ.