اثر حاضر به بررسی مقالات مندرج در روزنامه ( ایران نو ) در صد سال پیش می پردازد. نخست نشان می دهد که زنان در آن زمان به این نتیجه رسیده بودند که انقلاب مشروطه که منادی آزادی شده بود برای تداوم آن آزادی نیاز به حذف نابرابری ها دارد. زنان مقالات متعددی در مورد حذف نابرابری های جنسیتی، قومی و طبقاتی نوشته اند؛ آن ها به این نتیجه رسیده بودند که حق گرفتنی است و نه دادنی. با توجه به شرایط اجتماعی آن زمان، زنان اولین قدم برای به دست آوردن حقوق انسانی را، آموزش یعنی افزایش دانش همه زنان به منظور بهبود شرایط اجتماعی می دانستند و تعجبی نیست که نخست به فریضه بودن دانش برای زن و مرد مسلمان می پردازند و علی رغم تعدد نقش زنان نخست به نقش مادری توجه می شود و بسیار تاکید می کنند که این موهبت الهی به برکت آموزش بهبود می یابد.
کتاب زن در ایران نو
روشنگران و مطالعات زنان
علی باغدار دلگشا
