یکی از شیوه های خلاقانه و امن انتقاد در گفتمان مطبوعاتی دوره مشروطه، بهره گیری از مکالمات خیالی و نقد شرایط سیاسی و اجتماعی در قالب این مکالمات بود. این گونه ی بدیع معمولا نویسندگانی مخفی داشت که حتی تاکنون نامشان فاش نشده است. اثر حاضر با دیدی تحلیلی و توصیفی به بررسی این گونه انتقادی که کمتر مورد توجه قرار گرفته می پردازد. گونه ای که متاثر از زمانه خود و با ظهور جریان های تجدد گرا با تغییراتی نسبت به گذشته متولد شد و با رویکردی انتقادی و ستیزه جویانه برای ترسیم اوضاع جامعه و نمایش کاستی های موجود به کار گرفته شد.
کتاب مکالمات خیالی
شیرازه
علی باغدار دلگشا
