همه ما با نام «بی بی استرآبادی» زن روشنفکر عصر ناصری و مظفری و نویسنده کتاب مشهور «معایب الرجان» آشنا هستیم. به باور بسیاری از مورخان جنبش زنان در ایران، بی بی خانم نخستین زن ایرانی است که در دفاع از حقوق زنان، رساله ای مستقل به زبان فارسی نوشت. این کتاب برای با اول توسط شادروان فریدون آدمیت و خانم دکتر هما ناطق در دهه پنجاه معرفی شد و در سال های اخیر نیز توسط خانم دکترافسانه نجم آبادی در خارج از کشور به چاپ رسیده است. این بی بی خانم استرآبادی همسری به نام موسی خان وزیری داشت که نتیجه آن فرزندانی بود که هر کدام بعدها از بزرگان موسیقی، نقاشی و جنبش زنان در ایران شدند. کسانی مثل علی نقی وزیری موسیقی دان مشهور، حسن علی وزیری شاگرد کمال الملک و از نقاشان مشهور ایران و خدیجه (افضل) وزیری فعال در امر آموزش دختران. افضل وزیری دختر بی بی خانم استرآبادی و خواهر علی نقی و حسن علی وزیری است. وی در سال1351خاطرات شفاهیش را از مادر بزرگش ملاباجی خدیجه، ملاباجی شکوه السلطنه همسر ناصرالدین شاه و مادر مظفرالدین شاه قاجار، مادرش بی بی خانم استرآبادی و شرح زندگی پر فراز و نشیب خودش را برای پسرش حسین علی ملاح روی یک نوار کاست روایت کرد. خانم افضل وزیری در سال 1359 و در سن 89سالگی دیده از جهان فرو بست. سال ها پس از مرگ خدیجه افضل وزیری، دخترش خانم مهرانگیز وزیری(ملاح)خاطرات شفاهی مادرش را تدوین و بازنویسی کرد و برای چاپ به آمریکا فرستاد. این خاطرات همراه با مقالات بی بی خانم استرآبادی و مقالات خانم خدیجه افضل وزیری به کوشش خانم دکتر افسانه نجم آبادی و آقای محمد توکلی طرقی در سال1375در شیکاگوی آمریکا به طبع رسید.
کتاب زنان پیشگام ایرانی
شیرازه
مهرانگیز ملاح
