با درودی ادبآمیز بر پیشگاهِ کوشایانِ فرهنگِ پارسی پرسشیست: - چرا ویراستارانی نوپَدید ُ تازهدَم چون وحیدِ رویانی ُ رضا غفّوری با اندک دسترنجهیی بر خویشتن، روا دیده وُ میبینند که دیوانهایی شاهنامهسان، چون سامنامه وُ آذربرزیننامه کَز آنِ خواجویِ کرمانیست ُ ایرانشاه ابنِ ابیالخیر را آسان به نامِ خود برزَده وُ درآورند؟ وز چه روی، پخشانگاه ُ پخشانگر (انتشارات ُ ناشر) بِداین نامدزدی، دست ُ دامان میزند؟