اما چه شد که به این جشن نامه و مخصوصا مصاحبه مفصل و خواندنی آن رسیدیم. داستان این جشن نامه به زمانی برمی گردد که افتخار شاگردی نجفی نصیبم شد . یک روز به اتاقش رفتم و از او پرسیدم در کجا می توانم نظرات کاملش را در مورد وزن شعر و مخصوصا طبقه بندی اوزان شعر فارسی بخوانم ، آن روزها هنوز کلاس های وزن شعر در مرکز نشر دانشگاهی تشکیل نشده بود . نجفی گفت که تا کنون نظراتش را در این مورد به طور کامل در جایی چاپ نکرده است ، اما حاضر است هفته ای یک جلسه وزن شعر را به من درس بدهد. اصلا تصورش را هم نمی کردم که به این سادگی بتوانم هفته ای یک بار از محضرش بهره مند شوم ، و حال که به گذشته نگاه می کنم می بینم همان کلاس های وزن شعر از جمله پربار ترین کلاس هایی بوده است که در تمام عمرم داشته ام ، کما اینکه چند سال پس از آن کلاس ها در میان خیل موضوعاتی که برای پایان نامه دکتری زبان شناسی وجود داشت، من پایان نامه خودم را در همین موضوع وزن شعر نوشتم.
پر از مطالب خواندنی و آموزنده در مورد تاریخ ، ادبیات ، فرهنگ و ترجمه در ایران