کتاب حاضر گزارش پژوهشی است در باب شناخت قابلیت های نمایشی داستان های پهلوانی شاهنامه، آنگونه که با استفاده از روش آن، توزین عناصر دراماتیک دیگر حکایات و قصه های کهن امکان پذیر باشد. در واقع محمد حنیف در این کتاب جز اینکه نمونه وار از میان متون کهن فارسی شاهنامه را از حیث قابلیت های نمایشی بررسی کرده است، بلکه متر و معیاری به دست داده است که خوانندۀ این کتاب با آن ها می تواند به دیگر آثار کهن فارسی نیز با همین رویکرد بپردازد. ارائۀ نمونه های متعدّد و مثال های ملموس از داستان های پهلوانی شاهنامه و نمایشنامه های برگرفته از این کتاب، این پژوهش را از شکل سنّتی توجه به تعاریف کلیّ عناصر داستانی و ادبیات دراماتیک خارج ساخته و به آن رویکردی کاملا کاربردی بخشیده است. شاهنامه و عناصر نمایشی، قابلیت های نمایشی داستان های رستم و اسفندیار، و سیاوش و سودابه، مقایسۀ جنبه های نمایشی داستان های پهلوانی شاهنامه، تاریخچه و مراحل اقتباس از شاهنامه، بررسی تطبیقی یک نمایشنامه، داستان های اصلی، مقابلۀ دو صحنه از نمایشنامۀ رستم و سهراب پری صابری با اصل اثر، و بررسی تطبیقی یک نمایشنامۀ حماسی اقتباس شده با اصل اثر عناوین فصول این کتاب اند.
کتاب قابلیت های نمایشی شاهنامه
