ص 225، عجم عرب را چون دوست بدارد: این جمله اوج اندوهباری تاریخی، در داستان افشین است. بیهقی با نقل این جملات که نشان دهنده ی کینه و دشمنی اعراب با ایرانیان است، غیرمستقیم این مطلب را پیش می کشد که مسعود غزنوی، وزیر نامدار خود را برای خوشایند کسانی که در بغداد نشسته اند می کشد و این کسان چنین دیدگاهی درباره ی ایرانیان دارند. ضمن اینکه به تعریض، گوهر و نژاد ایرانی هم مورد طعن و حمله قرار گرفته است. ص 228، می گویند رسول را…: یعنی اصل ماجرا بر پایه ی شایعه است!