کتاب بازگشت در غروب

غذاها ساده و معمولی بود، شامل غذاهای سرد تکه ای، مرغ سوخاری، پاستا و پنیر، نان ذرت بود که بر روی یک میز دراز با یک رومیزی مشمعی قرار داشت. هیچ چیز زرق و برق دار یا مجللی نبود و همه چیز نشان از سادگی داشت.

کسانی که می آمدند، می توانستند به پشت میکروفن روی سن بروند و درباره ی «بیلی جین» چند کلمه ای صحبت کنند و یا داستانی بگویند. بعضی از داستان ها اشک ها را درمی آورد؛ اما بیشتر آن ها سبب خنده ای می شد که از غم و اندوه بدتر بود. بعضی ها گیتار یا کمانچه یا بانجو آوردند و یکی دو آهنگی نواختند.

«آلیس» تمام طول راه بیمارستان تا مزرعه، تا اتاقش را با تختی که بالا و پایین می رود، با دری که بدون قفل باز و بسته می شود، لرزید. تصاویر مبهمی از خانه ای با پنجره های خیلی خیلی زیاد به جای یک پنجره در ذهنش پدید می آمد و ناپدید می شد. از سگی که پارس نمی کرد و گاز نمی گرفت، از اتاقی با دیوارهای صورتی روشن و پرده های سفید.