کتاب «اثر و استحاله: مدرنیسم و عکاسی آمریکا» نوشته جوئل آیزینگر، بررسی جامعی از سیر تحول نقد عکاسی در آمریکا، به ویژه در دوره مدرنیسم است. این کتاب که در سال 1995 منتشر شد، به گفتمان انتقادی پیرامون عکاسی به عنوان یک فرم هنری می پردازد و پیشرفت آن را از اواخر قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم دنبال می کند. آیزینگر کتاب را با توضیح جنبش پیکتوریالیستی شروع می کند، که اولین نظریه مهم عکاسی را به عنوان یک فرم هنری ارائه می دهد. پیکتوریالیسم بر پتانسیل هنری عکاسی تاکید کرده و از قرار دادن آن در کنار هنرهای زیبای سنتی دفاع می کرد. یکی از شخصیت های اصلی که کتاب به آن پرداخته است، آلفرد استیگلیتز، عکاس پیشگام و مروج هنر مدرن است. نویسنده تلاش ها و فعالیت های استیگلیتز برای ارتقای عکاسی به جایگاه هنرهای زیبا را توضیح داده است. پس از این مباحث، نویسنده به دورۀ گذار به مدرنیسم پرداخته است. آیزینگر بررسی می کند که چگونه منتقدان و عکاسان شروع به پذیرش ویژگی های منحصر به فرد عکاسی کردند و از یکی دانستن عکاسی با نقاشی و دیگر اشکال هنری سنتی دور شدند. این دوره شاهد ظهور عکاسانی مانند پل استرند، ادوارد وستون و انسل آدامز بود که از یک فرم عکاسی مستقیم ناب تر دفاع می کردند. این کتاب همچنین تأثیر بسترهای فرهنگی و اجتماعی هر جامعه را بر نقد عکاسی در نظر گرفته است. آیزینگر بررسی می‌کند که چگونه رویدادهای تاریخی، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و تغییر نگرش‌های اجتماعی بر نحوه درک و نقد عکاسی تأثیر گذاشته است که شامل نقش عکاسی در مستندسازی مسائل اجتماعی و استفاده از آن به عنوان ابزاری برای بیان سیاسی و فرهنگی است. قابل ذکر است که به لحاظ ساختاری، کتاب یک ساختار زمانی-تاریخی دارد که از اواخر قرن نوزدهم آغاز شده و تا اواسط قرن بیستم ادامه می یابد. هر فصل از کتاب بر یک دوره یا جنبش خاصی در عکاسی یا نقد تمرکز دارد و تجزیه و تحلیل دقیقی از چهره های کلیدی، آثار و نوشته های منتقدان و عکاسان ارائه می دهد.
کتاب اثر و استحاله
تماشا