در این خوانش نمی خواهم شما به چند و چون بحث شعر و نوع آن برسید، یا به آن نقش آوایی کلمات و مانند این ها بپردازیم. نمی خواهیم فقط در برابر این شعرها بایستیم و تماشا کنیم، مثل قلم نگاره ای در یک نمایشگاه. می خواهیم ساکن این خانه ها شویم، در میان شان بنشینیم، هم کنارشان شویم. دو خانه بگویند و ما بشنویم. از آن ها بنوشیم، و آرام آرام جزئی از آن ها شویم، بی هیچ دویی من و او، بی هیچ درون و بیرون.
