احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر و نمایشنامهنویس و نقّاش ایرانی است.
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایهای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پیریزی کند. از بیست سالگی بهطور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. وی همچنین آثاری در ادبیات کودک و نوجوان دارد.«از سفر گران بار رزم بازگشته ایم/ کوله بارهامان انباشته از داغ های غم است/ خورشید، پیکار ما را به ابرها پیغام می دهد/ بلورهای باران بر ابرها کمین کرده اند/ دانه های برف از شرم بر ما آب می شوند/ نفس های آب از غرور ما یخ می بندند/ سنگ ها بر سماجت ما رشک می برند/ باد در دژ ما شکوفه های جوان را قربانی کرده است/ دریا در بدرقه ما دهان کف آلود کرده است/ ماه بر فردای ما بسیج ستارگان را نوید داده است./ اما …/ خوشه های گندم- در شک- نجوا می کنند./ ما کوله بار بر زمین نمی گذاریم تا بر خورشید پنجه بساییم./ و باد زمزمه می کند: خورشید گروگان ابرهای فرداست».