کتاب سنگی که سهم من شد

کتاب خوبی بود. وارد کردن شخصیتی به نام دیه ( به نمایندگی از یهود ) و جریان قوی و مخفی اونها برای از بین بردن دین اسلام و ضربات جبران ناپذیر به مسلمونها با روشهای مختلف. نظیرش رو در ماجرای عبدالله بن سبا هم داریم که علامه عسکری مفصل راجبش نوشتن. بیخود نیست که در قرآن داریم یهود رو به دوستی نگیرید.(با اونها هم پیمان نشن و روی دوستیشون در برابر دشمن تکیه نکنند و خلاصه صمیمیتی زیاد ایجاد نکنن و دوستی و معاشرت رو تا حد کمترش تنزل بدن و چهارچشمی مراقب باشن...) جایی از کسی خوندم که میگفت اینها تخیلات ذهن بیمار نویسنده هست و اگر یهود اینقدر قوی هست، پس بجای خدا شایستگی پرستیدن دارن! لطفا بیشتر دقت کنین؛ وگرنه با این حساب قاتلان پیامبران و ائمه رو باید این دوستمون بجای خدا بپرسته! چون تمام اونها رو که نماینده و حجت خدا بر روی زمین بودن رو کشتن و خدا هم حتما توانش رو نداشت که جلوشونو بگیره. یکم تفکر و تامل لطفا.