کتاب ادبیات آمریکا و دو انقلاب

American Literature and Two Revolutions
(از دیدگاه منتقدان روس)
کد کتاب : 62025
شابک : 978-6222671976
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 208
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب ادبیات آمریکا و دو انقلاب اثر محمدتقی فرامرزی

به ادبیات امروز آمریکا از چه دیدگاهی می‌نگرید؟ کدامین شخصیت‌ها و رویدادهای ادبیات آمریکا را مهم ترین شخصیت و رویداد می‌دانید؟ کدامین جنبه‌های ادبیات آمریکا همدلی شما را بر می‌انگیزد و کدامین جنبه‌های آن را رد می‌کنید؟ چشم‌اندازهای کنونی برای دگرگونی و پیشرفت آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ نویسندگان این گلچین نقدها می‌کوشند به برخی از این پرسش‌ها پاسخ دهند. اینان شماری از منتقدان روس در سده‌ی بیستم هستند که به ویژه در زمینه‌ی ادبیات آمریکا متخصص‌اند و این مقاله‌ها بازتابی از اندیشه‌ی نسل‌های مختلف است و از دیدگاه ترکیب‌بندی، سبک و اسلوب با یکدیگر متفاوت‌اند اما همگی یک ویژگی مشترک دارند: احترام ژرف به سنت‌های دموکراتیک متمایز کننده‌ی ادبیات آمریکا از ادبیات دیگر ملت‌ها، از نخستین روزهای پیدایش آن. انگیزه‌ی گردآوری این مقالات، گرامی‌داشت دویستمین سالگرد تأسیس کشور ایالات متحد آمریکا بوده است.

کتاب ادبیات آمریکا و دو انقلاب

محمدتقی فرامرزی
محمد تقی فرامرزی متولد یکم فروردین ماه ۱۳۲۵در دندی، زنجان است. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران (دبیرستان دارالفنون) به پایان رساند، وارد دانشگاه تهران شد و تحصیل در رشته زبان انگلیسی را در سال ۱۳۴۹ به پایان رساند.فرامرزی در سال 1356 وارد تحصیلات فوق لیسانس (رشته کتابداری) دانشگاه تهران شد. به علت تعطیلی چند سالۀ دانشگاه های ایران در جریان انقلاب فرهنگی، در سال 1362 از این رشته فارغ التحصیل شد.از سال 1352 کار ترجمه را با انتشار کتاب مسایل زیبایی شناسی و هنر آغاز کرد. دو سال از عمرش را ...
قسمت هایی از کتاب ادبیات آمریکا و دو انقلاب (لذت متن)
انسان از هزاران سال پیش لحظه‏ای از اندیشیدن به شادمانی و سعادت خویش باز نایستاده است. صدها سال پیش از میلاد مسیح، شاعران بابل و مصر باستان، شعرها در وصف کوشش‏های انسان برای رسیدن به آفتاب و گرمی و روشنایی آن می‏گفتند. شاعران روزگار باستان، و پیش از همه هزیود (هسیودس) با تصوری که از «عصر طلایی» داشت، کوشش برای دست‏یابی به سعادت را به عنوان اصل و ذات آدمی ستوده‏اند. ادبیات عصر رنسانس که به قول انگلس «طالب غول‏ها و آفریننده‏ی غول‏های ادبیات بود» - غول‏هایی با نیروی اندیشه، عاطفه و شخصیت برتر - سراسر از اندیشه‏ی آزادی فردی انسان برای دست یافتن به سعادت و کمال آکنده بود. سرانجام، نمایندگان بزرگ عصر روشنگری در فرانسه‏ی سده‏ی هیجدهم در فلسفه‏ی خویش نقشی بس بزرگ به نظریه‏ی «انسان طبیعی» و کوشش‏هایش برای شناخت ماهیت حقیقت و عدالت قائل بودند. مقاله‏ی معروف ژان ژاک روسو به نام «آیا علم و هنر فایده‏ای به نوع بشر رسانده‏اند؟» که یکی از نخستین بیانیه‏های عصر روشنگری در فرانسه است با عباراتی آغاز می‏شود که درشبنامه‏ها و سخنرانی‏های دوران انقلاب‏های فرانسه و آمریکا به‏خوبی انعکاس یافته است:

میراث ادبی آمریکا یکی از عوامل حیاتی در تکامل هنری این کشور است. سنت‏های فرهنگ و ادبیات آمریکا از دوران انقلاب آمریکا همچنان زنده مانده است. منتقدین معاصر آمریکایی در سده‏ی بیستم ضمن بحث درباره‏ی ماهیت ادبیات و فرهنگ ملی ایالات متحد ‏آمریکا، گاه‏گاهی به عقاید محافظه‏کارانه‏ی ادیبان گذشته‏ی دورونزدیک اشاره می‏کنند. به همین علت، به نظراتی که ازرا پاوند در بیانیه‏ی ادبی‏اش به تاریخ ۱۹۳۸ درباره‏ی فرهنگ ملی اعلام کرد و بارها به‏چاپ رسید، این همه اهمیت داده می‏شود. پاوند معتقد است فرهنگ ملی ایالات متحد آمریکا از سال ۱۷۷۰ تا سال ۱۸۶۱ وجود داشته و در جریان جنگ داخلی، آرام آرام از میان رفته است. او فرهنگ آمریکا را اصلا فرهنگی انگلیسی- فرانسوی می‏داند و معتقد است که هم‏زمان با خشکیدن این چشمه‏ی اروپایی، و پیدایش گرایش‏های واقع‏گرایانه و دموکراتیک به دنبال جنگ داخلی، عمر فرهنگ ملی آمریکا به پایان رسید. معنی شکفتگی واقع‏گرایی در آثار والت ویتمن و مارک تواین از دیدگاه ازرا پاوند، مرگ ادبیات و فرهنگ آمریکاست؛ و به گمان او ازآن پس، نویسندگان آمریکایی چاره‏‏ای جز مهاجرت به اروپا نداشته‏اند؛ همچنان که او خودش به چنین مهاجرتی تن درداد: «پس از سقوط فرهنگ آمریکا، افراد مجبور شدند مهاجرت کنند تا بخش‏های باقیمانده‏ی فرهنگ آمریکا را از خطر نابودی برهانند.»