کتاب فلسفه، معرفت و حقیقت

«فلسفه و حقیقت» اولین ترجمه انگلیسی شش مطالعه نظری منتشر نشده را ارائه می‌کند (که گاهی به عنوان «کتاب فیلسوف نیچه» نامیده می‌شود) که درست پس از انتشار کتاب تولد تراژدی و همزمان با تأملات نابهنگام نوشته شده است. این کتاب علاوه بر خود متون، که مشکلات معرفت‌شناختی در رابطه فلسفه با هنر و فرهنگ را بررسی می‌کند، دارای مقدمه‌ای طولانی است که اطلاعات زیست‌شناختی و زبان‌شناختی لازم برای درک این متون اغلب پراکنده را ارائه می‌دهد. مقدمه همچنین شامل بحث مفیدی از دیدگاه های اولیه نیچه در مورد فرهنگ، دانش، فلسفه و یونانیان است.
فریدریش ویلهلم نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری بسیار عمیقی بر فلسفهٔ غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته‌است. شاکلهٔ اصلی نوشته‌های نیچه از جدل فلسفی، شاعری، نقد فرهنگی و قصه تشکیل شده و در کنار آن به‌طور گسترده‌ای نیز به هنر، لغت‌شناسی، تاریخ، دین و دانش پرداخته شده‌است. نوشته‌های او در عین آنکه سرشار از جملات قصار و گوشه کنایه است، شامل مباحث بسیار دیگری همچون اخلاق، زیبایی‌شناسی، تراژدی، معرفت‌شناسی، خداناباوری و خودآگاهی نیز می‌شود. بنیان‌های اصلی فلسفهٔ او عبارتند از نقدهایی تند علیه حقیقت مطلق در دفاع از منظرگرایی، انگارهٔ «آپولونی و دیونیسی»، نقدهایی تبارشناسانه بر دین و اخلاق مسیحی و نظریه او در این رابطه تحت عنوان «اخلاق ارباب-برده‌ای»،تصدیق زیبایی‌شناسانهٔ هستی و وجود در واکنش به پدیدهٔ «مرگ خدا» و بحران عمیق هیچ‌انگاری، و تعریف سوژه بشری به عنوان تجلی‌گاه اراده‌های متنازع و در-کشاکش که در مجموع با عنوان «اراده قدرت» شناخته می‌شود.