علاوه بر عکس ها و نقاشی های فراوان، متن سرشار از نوارهای کناری و جدول زمانی آموزنده است.
«زمانی که برونل دوران نقاهت بعد از حادثه تونل را می گذراند، بازدیدی از بریستول به عمل آورد و طرح هایی را برای پل کلیفتن در این شهر ارائه کرد. برجسته ترین پیشنهاد او پل معلق با دهانه ۲۱۴ متر بود. این پیشنهاد برونل با وجود مخالفت بزرگ ترین مهندس آن زمان یعنی توماس تلفورد (ر.ک. ۶۳_۱۶۰) که آن را غیرعملی دانسته بود، پذیرفته شد. این پروژه آغاز شد و با وجود ساخت برخی اجزا و زیرساخت ها به دلیل نبود بودجه در سال ۱۸۴۳ ناتمام ماند. این پل بعد از مرگ برونل تکمیل شد. در اوایل دهه ۳۰ قرن هجدهم برونل در بریستول به اسم و رسمی رسید. او در سال ۱۸۳۳ به عنوان سرمهندس راه آهن بزرگ غرب با ماموریت ویژه توسعه مسیر ریلی لندن _ بریستول منصوب شد. او بدون توجه یا الگوگیری از کارهای جورج استفنسون (ر.ک. ۹۱ _۱۹۰) جنبه های مختلف پروژه را براساس ابتکار خود پیش برد.»