مهم ترین عامل تسریع کننده در فرایند هسته ای شدن کشورهای خاورمیانه، هسته ای شدن همسایگان می باشد. این مقوله به سبب ذات تهدیدآمیز فناوری هسته ای، افزایش وزنی تهدیدات نظامی جانبی هسته ای در پوشش تهدید هسته ای و مسائل مربوط به هژمونی و حیثیتی خواهد بود. ایران پیشتاز فرایند هسته ای شدن بوده و می تواند باعث شود سایر بازیگران منطقه ای برنامه های هسته ای خود را شدت بخشند. در این میان عربستان سعودی نسبت به برنامه هسته ای ایران بیش از سایرین احساس خطر می نماید. اگر عربستان به این یقین دست یابد که ایران در برنامه هسته ای خود پیشرفت حاصل نموده و یقینا اگر اعلام کند که به توانمندی هسته ای نظامی دست یافته یا آزمایش های هسته ای را انجام داده، خواهد توانست در زمان بسیار کوتاهی تمام منابع اقتصادی خود را بسیج نموده تا عکس العمل هسته ای به تهدید روبه رشد ایران ارائه نماید. ایالات متحده تنها کشوری است که می تواند حمایتی ویژه برای پادشاهی سعودی فراهم آورد و این موضوع به خوبی در ریاض درک شده است. با وجود فقدان ائتلافی رسمی، ایالات متحده و عربستان سعودی روابط امنیتی چشمگیری دارند. در هر صورت، عربستان نسبت به حمایت نظامی و سیاسی از جانب آمریکا روز به روز بی اعتمادتر می شود. این بی اعتمادی در نتیجه رفتار کابینه اوباما و ترامپ در قبال عربستان حاصل شده است. این موضوع بستری است برای روابط ویژه ای که پیش از این در خصوص عربستان و پاکستان ذکر گردید که می تواند مشتمل باشد بر درک متقابل مخفیانه هسته ای که بخشی از آن به سبب قابلیت های هسته ای نظامی اثبات شده پاکستان است. هسته ای شدن ایران- به ویژه اگر عربستان هم همان رویه را در پیش گیرد- دغدغه بزرگی را برای ترکیه پیرامون هرگونه عکس العمل، حداقل از جنبه حیثیتی رقم خواهد زد.
کتاب مذکور چون امنیت اسرائیل رو ازدید اونها بیان میکنه جالب بود.