کتاب نامه های خرسی جان
نویسنده:
معصومه یزدانی
معرفی کتاب نامه های خرسی جان
«نامه‌های خرسی جان» نوشتۀ معصومه یزدانی سطح 4 از مجموعه‌ی «کلاس اولی، کتاب اولی» است. این کتاب مناسب کلاس اولی‌هایی است که درس‌های 14 تا 18 کتاب فارسی اول دبستان را تمام کرده‌اند و می‌خواهند مهارت بیشتری در خواندن کلمه‌های مشکل و روان‌خوانی پیدا کنند.
یکی از بهترین راه‌های آموزش کلمات و روخوانی برای کسانی که تازه خواندن و نوشتن را یاد گرفته‌اند، خواندن قصه‌هایی است که متناسب با درک و البته کلمات و جمله‌هایی است که آموخته‌اند. این شیوه‌ی آموزش غیرمستقیم و همراه با پاداشی است که کودک دریافت می‌کند. این پاداش لذتی است که از داستان خواندن می‌برد. تجربه‌ای کودک تشویق می‌شود، آن را تکرار کند. همین تکرار باعث می‌شود تا کودک بدون آن‌که تحت فشار باشد، به شکل غیرمستقیم و ناخودآگاه کلمات بیشتر و پیچیده‌تر و جملات طولانی‌تر را یاد بگیرد. به این ترتیب مهارت روخوانی، روان‌خوانی و درک مطلب او افزایش پیدا می‌کند. علاوه بر این، توانایی خواندن جملات طولانی‌تر به او اعتماد به نفس می‌دهد تا به تنهایی کتاب بخواند و با میل و رغبت بیشتر فعالیت‌های پایانی هر کتاب را انجام دهد.
خرسی جان در یک مدرسه‌ی شبانه روزی درس می‌خواند. این داستان حاوی چند نامه از خرسی جان به خانواده و فامیل‌هایش است که از مدرسه برای آن‌ها می‌فرستد. او در هر نامه تقاضا و یا نکته‌ای دارد. مثلا در یک نامه او از مامان بابای خودش می‌خواهد تا کوزه‌ی عسل مغازه‌ی عمو خرسی را بخرند و برایش بفرستند، چون خانم معلم در آزمابشگاه با آن‌ها یاد داده که چگونه عسل واقعی را تشخیص دهند. یا در نامه‌ی دیگری برای عمو خرسی می‌نویسد که او هم مثل عمو خرسی قوی شده است چون درس آذوقه‌یابی داشته‌اند و او توانسته است یک کندوی بزرگ عسل بالای درخت پیدا کند. گاهی هم البته نامه‌ی خانم معلم خرسی جان، زودتر از نامه‌ی او به دست مامان و بابایش می‌رسد که حاوی برگه‌ی دیکته‌ی خرسی جان است!
«نامه‌های خرسی جان» بر یادگیری حروف مختلفی از جمله «ه»، «خ»، «ج»، «چ» و «ع» تمرکز دارد. این کتاب مهارت‌های روخوانی، روان‌خونی و جمله‌سازی کودکان کلاس اول را تقویت می‌کند و لذت داستان خواندن را به آن‌ها می‌چشاند.
یکی از بهترین راه‌های آموزش کلمات و روخوانی برای کسانی که تازه خواندن و نوشتن را یاد گرفته‌اند، خواندن قصه‌هایی است که متناسب با درک و البته کلمات و جمله‌هایی است که آموخته‌اند. این شیوه‌ی آموزش غیرمستقیم و همراه با پاداشی است که کودک دریافت می‌کند. این پاداش لذتی است که از داستان خواندن می‌برد. تجربه‌ای کودک تشویق می‌شود، آن را تکرار کند. همین تکرار باعث می‌شود تا کودک بدون آن‌که تحت فشار باشد، به شکل غیرمستقیم و ناخودآگاه کلمات بیشتر و پیچیده‌تر و جملات طولانی‌تر را یاد بگیرد. به این ترتیب مهارت روخوانی، روان‌خوانی و درک مطلب او افزایش پیدا می‌کند. علاوه بر این، توانایی خواندن جملات طولانی‌تر به او اعتماد به نفس می‌دهد تا به تنهایی کتاب بخواند و با میل و رغبت بیشتر فعالیت‌های پایانی هر کتاب را انجام دهد.
خرسی جان در یک مدرسه‌ی شبانه روزی درس می‌خواند. این داستان حاوی چند نامه از خرسی جان به خانواده و فامیل‌هایش است که از مدرسه برای آن‌ها می‌فرستد. او در هر نامه تقاضا و یا نکته‌ای دارد. مثلا در یک نامه او از مامان بابای خودش می‌خواهد تا کوزه‌ی عسل مغازه‌ی عمو خرسی را بخرند و برایش بفرستند، چون خانم معلم در آزمابشگاه با آن‌ها یاد داده که چگونه عسل واقعی را تشخیص دهند. یا در نامه‌ی دیگری برای عمو خرسی می‌نویسد که او هم مثل عمو خرسی قوی شده است چون درس آذوقه‌یابی داشته‌اند و او توانسته است یک کندوی بزرگ عسل بالای درخت پیدا کند. گاهی هم البته نامه‌ی خانم معلم خرسی جان، زودتر از نامه‌ی او به دست مامان و بابایش می‌رسد که حاوی برگه‌ی دیکته‌ی خرسی جان است!
«نامه‌های خرسی جان» بر یادگیری حروف مختلفی از جمله «ه»، «خ»، «ج»، «چ» و «ع» تمرکز دارد. این کتاب مهارت‌های روخوانی، روان‌خونی و جمله‌سازی کودکان کلاس اول را تقویت می‌کند و لذت داستان خواندن را به آن‌ها می‌چشاند.
درباره معصومه یزدانی
معصومه یزدانی – متولد 1355، کارشناس ادبیات فارسی، نویسنده و روزنامه‌نگار، دبیر تحریریه‌ی نشریه‌ی کوله‌پشتی، ضمیمه‌ی روزنامه‌ی شهروند است.
سی و دو سه سال پیش، یک اتاق پرنور، یک بابای زیرپوش آبی و یک دختر موفرفری پنج شش ساله که دو طرف یک کاغذ سفید روی شکم دراز کشیده‌اند و یکی یک خودکار هم دست‌شان است. بابای زیر پوش آبی به دختر موفرفری الفبا یاد می‌دهد و از همان روز الفبا می‌شود اولین جوانه‌ی آرزو توی دل دختر موفرفری. دختر موفرفری من بودم. معصومه یزدانی، متولد یک روز خوب از مهرماه 1355. حالا شغلم نوشتن است؛ آن هم از نوع کودک و نوجوانش. ولی قبلش مامان هستم. اولین قصه‌ی درست و حسابیم هم ماجراهای فرید و مامانش بود. (فرید پسرمه، تازه یه دختر هم دارم.)
یادبان را خیلی دوست دارم و مدیرهایش را هم؛ مخصوصا دوتایشان را که لبخند هندوانه‌ای دارد و آن یکی که ستاره‌های چشم‌هایش از ستاره‌های دستبندش هم بیشتر است. برای همین با افتخار مطلب می‌فرستم تا مدیر جان‌های یادبان بگذارند توی سایتشان. با همین مدیرجان‌های لبخند هندوانه‌ای و چشم ستاره‌ای یک کوله پشتی شریکی هم داریم که کاغذی است. اگر حوصله کردید سری بهش بزنید قول می‌دهم پشیمان نشوید.
سی و دو سه سال پیش، یک اتاق پرنور، یک بابای زیرپوش آبی و یک دختر موفرفری پنج شش ساله که دو طرف یک کاغذ سفید روی شکم دراز کشیده‌اند و یکی یک خودکار هم دست‌شان است. بابای زیر پوش آبی به دختر موفرفری الفبا یاد می‌دهد و از همان روز الفبا می‌شود اولین جوانه‌ی آرزو توی دل دختر موفرفری. دختر موفرفری من بودم. معصومه یزدانی، متولد یک روز خوب از مهرماه 1355. حالا شغلم نوشتن است؛ آن هم از نوع کودک و نوجوانش. ولی قبلش مامان هستم. اولین قصه‌ی درست و حسابیم هم ماجراهای فرید و مامانش بود. (فرید پسرمه، تازه یه دختر هم دارم.)
یادبان را خیلی دوست دارم و مدیرهایش را هم؛ مخصوصا دوتایشان را که لبخند هندوانه‌ای دارد و آن یکی که ستاره‌های چشم‌هایش از ستاره‌های دستبندش هم بیشتر است. برای همین با افتخار مطلب می‌فرستم تا مدیر جان‌های یادبان بگذارند توی سایتشان. با همین مدیرجان‌های لبخند هندوانه‌ای و چشم ستاره‌ای یک کوله پشتی شریکی هم داریم که کاغذی است. اگر حوصله کردید سری بهش بزنید قول می‌دهم پشیمان نشوید.
دسته بندی های کتاب نامه های خرسی جان
کتابهای مرتبط با کتاب نامه های خرسی جان
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب نامه های خرسی جان" ثبت می‌کند
📚 راهنمای خرید و ارسال کتاب به خارج از ایران