کلاوس شیپمن (زاده 30 اکتبر 1924 در کیل - درگذشته 8 سپتامبر 2010 در گوتینگن) یک باستان شناس آلمانی خاور نزدیک بود.
کلاوس شیپمن ابتدا در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس مونیخ و دانشگاه هامبورگ در رشته حقوق و اقتصاد تحصیل کرد و در سال 1951 اولین آزمون دولتی را گذراند. دوره کارآموزی وی تا سال 1953 ادامه یافت و تا سال 1955 در فرانسه و انگلیس در خارج از کشور ماند و به لطف بورسیه تحصیلی در سال 1955 در ایالات متحده امریکا ماند. در سال 1956 آزمون سنجش خود را در هامبورگ گذراند و در سال 1957 با پایان نامه ای با موضوع "حمایت حقوقی در روابط نهادی" دکترای خود را دریافت کرد. او سپس به مدت دو سال به عنوان مدیر منابع انسانی در صنعت کاغذ کار کرد.
در سال 1959/1960، شیپمن به مدت 9 ماه به ترکیه و ایران سفر کرد تا کلیساها و زیارتگاه های صخره ای ارمنی را ضبط کند. سال بعد مدرک دوم را در باستان شناسی خاور نزدیک در هامبورگ آغاز کرد. در سال 1969، شیپمن با کار "آتشگاه های ایرانی" در دانشگاه گئورگ آگوست در گوتینگن آشنا شد، که تا سال 1972 با یک سخنرانی خصوصی دنبال شد. در سال 1972 او اولین استاد کرسی جدید ایجاد شده برای "باستان شناسی خاور نزدیک" شد. با تمرکز ویژه بر ایران. در سال 1990 بازنشسته شد.
کلاوس شیپمن به عنوان یک متخصص معتبر بین المللی در باستان شناسی و تاریخ ایران و عربستان جنوبی باستان شناخته می شد. کتاب مبانی پارتیان ،یعنی کتاب فراروی خواننده ، در واقع چکیدۀ تمامی پژوهشهای انجام گرفته در زمینة تاریخ پارتیان – اشکانیان ، بالاخص تاریخ سیاسی آن تا سال انتشار اثر در 1980 است که این پژوهشگر زبده به طور دقیق و مستند در دسترس خواننده قرار می دهد .
کتاب مبانی تاریخ پارتیان
فرزان روز
کلاوس شیپمان
