کتاب موش و گربه

اما وقتی دکتر برونیس، یکی از دبیران مان، از بچه ها پرسید می خواهند چکاره شوند، تو [تو که آن زمان هنوز شنا یاد نگرفته بودی]در جواب گفتی: «می خواهم دلقک بشوم و مردم را بخندانم.» هیچ کس در کلاس نخندید و من ترسیدم. وقتی مالکه، صریح و قاطع قصدش را مبنی بر دلقک سیرک شدن اظهار داشت، چهره اش چنان حالت باوقاری به خود گرفته بود که من واقعا ترسیدم که روزی مردم را از خنده بکشد.

من داوطلب شدم، لذا از قضیه سر در نمیاورم. می دانی که نسبت به نظام و سرباز بازی و تکیه هایی که حالا روی افتخار سربازی و این جور چیزها می کنند چه احساسی دارم. حدس بزن چه رسته ای رو انتخاب کردم. نذار بهت بخندم. نیروی هوایی که کلکش کنده است. چتر بازی؟ باز هم اشتباه کردی. چرا فکرت به سمت زیردریایی ها نمی رود؟ خب، بالاخره این یکی شد؟ تنها رشته ای که هنوز شانس دارد. کاش یه کار مفید، یا خنده دار انجام می دادم! یادت می آید می خواستم دلقک بشوم.

پسره حالش بهتر است، گرچه در نامه هایش چیزی نمی گوید، آخر هیچ وقت اهل شکایت نبود، درست مثل مرحوم پدرش. حالا در تانک کار می‎ کند. از پیاده نظام مطمئن تر است و وقتی بارون می آید، خیس نمی شود.