اوشو رهبر جنبش راجنیش بود. او در طول زندگی خود به عنوان یک رهبر و عارف جدید جنجالی جنبش مذهبی تلقی می شد. در دهه 1960 او به عنوان سخنران عمومی به سراسر هند سفر کرد و منتقد سرسخت سوسیالیسم، مهاتما گاندی و ارتدکس مذهبی هندو بود. او بر اهمیت مدیتیشن، تمرکز حواس، عشق، جشن، شجاعت، خلاقیت و شوخ طبعی تأکید کرد – ویژگی هایی که به نظر او با پایبندی به سیستم های اعتقادی ایستا، سنت مذهبی و اجتماعی شدن سرکوب می شوند.
او در اواخر دهه 1960 در حمایت از نگرش بازتر نسبت به تمایلات جنسی انسان جنجالهایی را در هند به راه انداخت و به "گورو جنسی" معروف شد. در سال 1970، او زمانی را در بمبئی گذراند و پیروانی را به نام "نئوسانیاسین" پیدا کرد. در این دوره، تعالیم معنوی خود را گسترش داد و در گفتارهای فراوانی درباره نوشتههای روایات دینی، عرفا و فیلسوفان از سراسر جهان اظهار نظر کرد. در سال 1974 اوشو به پونا نقل مکان کرد، جایی که آشرام تأسیس شد و انواع روشهای درمانی، با ترکیب روشهایی که برای اولین بار توسط جنبش بالقوه انسانی توسعه داده شد، به پیروان رو به رشد غربی ارائه شد.
کتاب «مراقبه، هنر وجد و سرور» شامل مجموعه آموزههای اشو ( 1931 1990عارف هندی) در باب، مراقبه، مدی تیشن و زندگی معنوی است.