یکی از نخستین نشانه های شعر حکمت، برهنه بودن از جامه ی چرک تکلف است. شعر حکمت به شرط صدق درون، از عقل تکلف و تکلف عقل، پرهیز می کند. نه دوزخ مضمون، نه جهنم شکل! شعر حکمت، فراتر از این اشاره ها حضوری فراگیر دارد، همه ی حیات... همان حکمت است. مرا با مدرسان ساعت حکمت؛ و درس و مشق این امور کاری نیست. اشاره ی ما به فراز شکل ها، صورت ها، تعاریف نو و کهنه، و جهان ترجمه زده ی کلمه کش است. برای ما کلمه، در شعر حکمت به وجاهت نامیرا می رسد. زنهار... مخاطب حکیم خوب می داند، شعر حکمت، حکم صادر نمی کند، منشور مزامیر است، نه دستورالعمل و نه مانیفست عقیدتی!...
کتاب منشور شعر حکمت
نشر چشمه
سید علی صالحی
