نشانگان انحطاط، وقتی در هنر یک کشور بروز می کنند، عبارت اند از بی تفاوتی، نخوت و بندگی. بی تفاوتی همانا فقدان تشخیص و قدرشناسی است: ایستار عمومی عصر صنعتی در قبال هنرها. درست است که هنوز هستند حامیان اندک شماری که نظام پیشین را ادامه می دهند، ولی آنان به قدری کم شمار و به قدری بی نفوذ هستند که نمی توانند روی بدنه ی هنر تأثیری بگذارند. این واقعیت هم خالی از اهمیت نیست که آن ها خود را به هنر نقاشی و موسیقی محدود می کنند که می توان از محصولاتشان برای نفع شخصی استفاده کرد -برای تزیین خانه یا سرگرم کردن دوستان. من هیچ حامی مدرنی سراغ ندارم که از شعر یا هر شکل دیگری از ادبیات حمایت کند. شاعر چه بسا که دست نوشته ی خود را در یک حراجی خیریه به قیمت شش پنی بفروشد، ولی این بازار آن قدر کوچک و ضعیف است که قادر به پرداخت هزینه ی خدمات بسیار ارزشمندتر یک موتورسیکلت ران یا یک کریکت باز یا یک ستاره ی سینما نیست.