«عاشقانه های مصر باستان» به گردآوری و برگردان علی عبداللهی(-۱۳۴۷)، است.
ترانه های عاشقانه ی مصری در فاصله ی زمانی ۱۳۰۰ تا ۱۱۰۰ قبل از میلاد و بر پاپیروس ها و سفال ها نوشته شده اند. زبانی را که این اشعار بدان نگاشته شده زبان «مصری نو» می گویند. «مصری نو» یکی از زبان هایی است که در حدود سال های ۱۳۵۰ پیش از میلاد به زبان کتابت آن دوره ارتقاء یافت.
این اشعار، ناب ترین تجلی سخنوری و بیان شاعرانه ای هستند که ما از آن سرزمین سراغ داریم و قالب آزاد و بسیار فردیت یافته ای دارند. یکی از ویژگی های اصلی و چشم گیر آن ها عشق به حیوانات، گیاهان و درختان و توصیف باغ ها و آب گیرهاست که در آن ها به وفور یافت می شود. دختر و پسر عاشق، گویی در باغ عدن مأوا دارند، اما همین بهشت هم عاری از خصم و خطر نیست. تازگی و نابی احساس ها و دریافته های عاشقان، زبان تصویرها و صور خیال و تخیّل شگفت این شعرها، پس از هزاره ها هنوز سر مویی از طراوت خود را از دست نداده و در عین حال نیازمند هیچ تفسیری نیستند.
کتاب عاشقانه های مصر باستان
مشکی
علی عبداللهی (1347)
