ترجمه پژوهان مطالعات ترجمه اولیه، که می کوشیدند عینیت گرا باشند و متنهای ترجمه شده را در فرهنگ مقصد بررسی کنند، با مدل واره ایستا و نظریه های مبدأمحور در ترجمه، که توری آن ها را رد می کند، سروکار داشتند. توری بر آن است که در پشت تعریف مطالعات ترجمه اولیه از ترجمه مفهوم «فرامتن» جیمز همز نهفته است، و اگرچه آنتون پوپوویچ (و دیگران) این تعریف را بسط داده و وان دن بروک (و دیگران) در آن تجدید نظر کرده اند، نظریه پردازان مطالعات ترجمه متن ترجمه شده را همچنان نوعی فرامتن می دانند که از طریق مقایسه با متن اصلی یا تفسیری آرمانی از نسخه اولیه اندازه گیری و ارزیابی می شود (توری، 1980: 39). توری می خواهد حتی مرزهای آنچه را که مطالعات ترجمه اولیه افزایش بخشیده است باز هم گسترش دهد و خود را از مفاهیم فرضی ای که می خواهند ترجمه را جدا از عوامل دخیل و در خلأ بررسی کنند آزادتر سازد.