کتاب نظریه ژانر

Genre theory
(نوع ادبی): رویکرد تحلیلی-تاریخی
کد کتاب : 42481
شابک : 978-9643639624
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 437
سال انتشار شمسی : 1399
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 3
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب نظریه ژانر اثر مهدی زرقانی

امروزه مطالعات در حوزه ژانر به یکی از زمینه های اصلی تحقیقات ادبی جهان تبدیل شده اما در پژوهشهای ادبی فارسی زبانان تا کنون نقد ژانری به عنوان یک مکتب یا حتی رویکرد نقدی به طور جدی مطرح نشده است؛ نقدی که هم در بازتعریف و تحلیل تک تک انواع ادبی کاربرد داشته باشد و هم بتواند مسیر تازه ای را پیش روی محققان حوزه مطالعات تاریخ ادبی قرار دهد. تحقیق حاضر تنها نوشته در حوزه نظریه ژانر نیست و مطمئنا تنها کتاب هم نخواهد بود؛ اما ما امیدواریم بدین وسیله گامی هر چند کوتاه در راستای وارد کردن مطالعات ژانری به گفتمان ادبی فارسی زبانان برداشته باشیم تازگی موضوع و روش کتاب شاید در این باشد که برای نخستین بار است که علاوه بر مروری تاریخی بر مراحل تکوین و تطور نظریه ژانر نقش نظریه پردازان و منتقدان حوزه اسلامی هم در این میان روشن میشود هر کدام از فصلهای کتاب گنجایش آن را دارد که تبدیل به تحقیق مستقلی شود اما برای خواننده ای که بخواهد با سیر کلی تکوین و تطور «نظریه» و نیز محورهای اصلی آن آشنا شود این کتاب مناسب به نظر می رسد.
وقتی سخن از «نظریه» به میان می آید پرسشهایی درباره ماهیت ویژگیها و کارکردها به ذهن متبادر میشود ژانر چیست و کارکرد آن کدام است؟ ویژگیهای آن چیست؟ چه نسبتی با متغیرهای برون متنی دارد؟ رده بندی آثار ادبی بر چه اساسی انجام می گیرد؟ انواع ادبی کدامها هستند؟ تحولات ژانرها در ادوار تاریخی چگونه است؟ و از این قبیل ما سعی میکنیم مباحث هر فصل را با عنایت به پرسشهای فوق پیش ببریم بر این اساس کتاب در یک پیش گفتار یک مقدمه چهار ،بخش شانزده فصل و یک پیوست تنظیم شده است.

کتاب نظریه ژانر

قسمت هایی از کتاب نظریه ژانر (لذت متن)
تقسیم بندی ژانرها برای افلاطون چندان موضوعیت نداشته که مدخلی از آثارش را به آن اختصاص دهد، بلکه به مناسبت گفتگو درباره جنبه های مختلف هنر شعر، به طور ضمنی از تقسیم بندی های اولیه ای سخن به میان می آورد که البته مرز بین ژانرها در آن ها کاملا روشن هم نیست، مثلا در کتاب سوم جمهوری می خوانیم که «شعر یا داستان به اموری در گذشته، حال یا آینده می پردازد» و در ادامه سه شیوه بیان مطرح می شود: «گفتم: آیا در بیان حکایت ها یکی از سه روش را به کار نمی برند که یکی، روایت محض است، دیگری روایت نمایشی و سوم، تلفیقی از آن دو» (افلاطون، ۱۳۵۳: ۱۲۷). بر این اساس، آیا مبنای تقسیم بندی افلاطون «شیوه ارائه» بوده است؟ دنباله مطلب پاسخ این پرسش را می دهد: «شیوه ارائه شعر یا داستان به یکی از سه نوع می تواند باشد: نوعی، نمایش محض است ... که خاص تراژدی و کمدی است؛ نوع دوم، روایت و نقل محض است که در اشعاری می توان یافت که در وصف آپولو و دیونوسیوس است و نوع سوم، تلفیقی است از آن دو ... که در بیشتر اشعار حماسی می توانی ببینی» (همان: ۱۳۰). دنباله بحث به اینجا می رسد که نوع سوم برتری دارد (همان: ۵ ۱۳۴).