"میان من و این بادهای مانده در برگها و سرنوشت روزهای گرما تفاوتی نیست. برگها از درختان میریزند. سرنوشت من تا پایان این ساعت به تأخیر است. پس چرا من باید به خانه بازگردم، پردهها را بکشم و ساعت خفتن ماهیان را در آب و ساعت سقوط هواپیما را در گندمزار بهخاطر بسپارم.
هیچ و همه از خانه دور است. خانه در میان برگها طلسم میشود. من نام این طلسم را میدانم، شباهت به انار دارد و خاشاک دیگر از خواب برنمیخیزم. باید چشمان را با آبهای پنهان شستوشو دهم. دیگر روزها از من فاصله میگیرند و من هنوز لیموهای ترش و هندوانههای قرمز را دوست دارم."
نمایشنامههای احمدرضا احمدی، شاعر و نمایشنامهنویس معاصر ایرانی، قسمت مهمی از آثار ادبی و تئاتر ایران را تشکیل میدهند. احمدی در حوزهی نمایشنامهنویسی فعالیت گستردهای داشته و آثاری با موضوعات مختلف را به نمایش گذاشته است.
احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر و نمایشنامهنویس و نقّاش ایرانی است.
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایهای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پیریزی کند. از بیست سالگی بهطور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. وی همچنین آثاری در ادبیات کودک و نوجوان دارد.