کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده

تنها چیزی هم که در آگهی ترحیم من درست بود، جمله ی آخر آن بود، چون همین امروز صبح، من در مراسم خاکسپاری خودم حضور داشتم. در کمال تعجب دیدم که جمعیت قابل توجهی برای این مراسم جمع شده اند؛ بیشترشان هم کسانی بودند که مقاله های قبلی روزنامه ی پانکتیلیو در باره ی من را باور کرده بودند و آمده بودند تا مطمئن شوند که این جنایتکار مخوف واقعا کلکش کنده شده. جمعیت خیلی آرام ایستاده بود و نفس کسی در نمی آمد، انگار که خبر مرگ خودشان را هم توی روزنامه خوانده بودند. من هم همانجا ایستاده بودم و صورتم را زیر یک چتر پنهان کرده بودم. تابوت من را به داخل اتومبیلی دراز و سیاه بردند. و تنها صدایی که شنیدم صدای تیلیک ! یک دوربین عکاسی بود.