کتاب ابرابله

احتمال اول این است که من خویشتن داری ام را کنار بگذارم و همه چیز را جذب کنم. درست مثل یک بچه. گزینه ی دیگر این است که فاصله ام را حفظ کنم و به چیزهای جزئی توجه کنم؛ و سعی کنم موارد آشنا را شناسایی کنم. سر و سامانی به آن ها بدهم و مقایسه ای کنم. اولین گزینه می تواند به آشفتگی منجر شود. گزینه ی دیگر می تواند به مشاهده، تفکر و خوشی منجر شود.

پرتاب کردن توپ، یک خاصیت خیلی خوب دارد. دقیقا نمی دانم چیست. مردم بیشتری باید توپ پرتاب کنند. ما باید چیزی را پرتاب کنیم. تک تکمان. در آن صورت همه چیز طور دیگری به نظر می رسد. و ما شادتر خواهیم بود.

یک چیز در مورد دخترها خیلی غریب است. اولش که اصلا نیستند همه چیز قدری ثقیل و بغرنج است. ولی بعد که ظاهر می شوند، همه چیز خوشایند می شود. همه چیز به سرعت اتفاق می افتد و فقط چند ثانیه طول می کشد تا اوضاع بهتر شود.