احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر و نمایشنامهنویس و نقّاش ایرانی است.
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایهای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پیریزی کند. از بیست سالگی بهطور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. وی همچنین آثاری در ادبیات کودک و نوجوان دارد.عشق با عطری کولی آغاز شد تو را روزی پاییز حافظه ی آفتاب های سوخته خواندم تو را چون دستی گرم، در عمق جنگل و در انتهای قصه خاک کردم. در عطش آبی چشمانت لختی خنک شدم اکنون دستانت سدّ آب ها می شود و آب که می نوشم گردش زمین کلمات عاشقانه را صیقل می دهد. این استفهام تولد عریان توست که باران سمج بر اسرارش می بارد و خون از آینه فوران می کند تا من در طرح کامل تولد عریانت بر دیوار تا اعماق ریشه ها بروم و به روز برسم. آب سرد گل سراسیمه را نخ نما می کند باران آغشته و گل می بارد و من در صدای نیلوفریت سقوط می کنم.