در عصر صفوی، تا نیمه سده هفدهم میلادی، شاه نقش مهمی در امور قضایی داشت. از آن پس، «دیوان بیگی» نماینده تام الاختیار شاه در حقوق عمومی و نمایندگان وی در رده های پایین تر، بیشتر کارهای قضایی را بر عهده داشتند.
جایگاه دیوان بیگی در مقایسه با حکام شرع، چندان برجسته و استحکام یافته بود که کسی نمی توانست با او به چالش برآید. «صدر» نیز که ریاست تشکیلات مذهبی، قضایی و اوقاف آن دوره را به عهده داشت، مهم ترین منصب مذهبی در عصر صفوی بود. نقش دیوان بیگی در امور قضایی، شناسایی بیشتر متصدیان این مقام، کارکرد نظام محکمه، بازجویی، کیفیت تشکیلات قضایی و ماهیت احکام و اجرای آنها، همچنین نقش صدر، کارکرد او، تقسیم بندی این منصب به صدر خاصته و عامه، وظایف قضایی صدر و دیگر اعضای نهاد مذهبی ای که او را در انجام وظیفه اش یاری می کردند، صدور عصر صفوی و سالهای صدارت آنها، تشکیل دهنده بخش های این کتاب است.
نظام قضایی مرکزی، تشکیلات قضایی ایالات که مقامات رده های پایین تر نظیر کلانتر، نقیب، احداث، محتسب و یارغو آنها را اداره می کردند و در مجموع، «کارکرد نظام قضایی عصر صفوی» موضوعی است که این کتاب به کاوش آن پرداخته است.
کتاب نظام قضایی عصر صفوی
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
ویلم فلور
