کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران

Discussions of conspiracy theories in Iran
کد کتاب : 17433
مترجم :
شابک : 978-9643126728
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 192
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 2010
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 21
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران اثر یرواند آبراهامیان

توهم توطئه نوعی بیماری روانی است که بین یک فرد یا یک جامعه رواج دارد. شاید بتوان گفت نوعی فرافکنی است که از ضعف ناشی می شود ضعف در پذریش مسولیت فردی و جمعی، یعنی شخص یا جامعه عامل بدبختی ها و شکست های خود را به دیگری که می تواند یک کشور باشد، نسبت می دهد. کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران در سه بخش اصلی و هر بخش به قلم یکی از محققان بزرگ و شناخته شده ی حوزه ی تاریخ و جامعه شناسی به نگارش درآمده است. در مقاله ی اول یرواند آبراهامیان ریشه های پارانوید در ایران را در انطباق با جریانات سیاسی معاصر ایران مورد بررسی قرار داده است. در بخش دوم احمد اشرف به شرح و توضیح مفهوم تاریخ توطئه در ایران پرداخته است و در مقاله ی سوم همایون کاتوزیان بدیدگاه ها ی خلیل ملکی درباره ی تئوری توطئه را مورد بررسی قرار می دهد. کتاب مشتمل بر دو بخشی فرعی دیگر نیز هست که یکی به متن کیفرخواستی که علیه خلیل ملکی و چند نفر دیگر به عنوان رهبران جامعه سوسیالیستی در ایران صادرشده، اختصاص دارد. و بخش پایانی نیز مفهوم تئوری توطئه را در مقالات و نوشته های فارسی و انگلیسی پی می گیرد. خواندن این کتاب برای همه ی ما که چه در گذشته و چه در حال عمیقا با این مسئله درگیریم می تواند بینش ما و شناخت ما از این مسئله را عمق ببخشد به این امید که این بیماری از میان ما رخت بربندد.

کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران

قسمت هایی از کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران (لذت متن)
بنابراین فرانسوی ها و روس ها پس زمینه اصلی را برای روشنفکران مدرن ایرانی، منورالفکران و روشنفکران فراهم کردند؛ اما این پدیده برای تاریخ ایران ناآشنا نبود و همتایی را به شکل های گوناگون در همه زمان ها به همراه داشت و اندیشمندان عرفانی بی شمار، عارفان و شاعرانی همانند بایزید، ابوسعید، عطار، سهروردی، رومی، عین القضات و سایرین همواره وجود خود را نشان داد. چنین مردان و اندیشه هایی ابزاری سنتی برای مخالفت اجتماعی و سیاسی (ازجمله مذهبی) و ابراز مخالفت بودند. یکی از اصول اساسی آنان اجتناب از دولت و قدرت های وابسته به دولت بود. همه می دانند که نظریه شیعه دولت را مشروع نمی داند مگر اینکه با تائید امامان باشد. بر غم این واقعیت که در عمل علما با دولت هم زیستی داشتند و بسیاری از آنان امتیازاتی از آن به دست آوردند. اما تضاد جاری بین دولت و جامعه در ایران از زمان های اولیه - درواقع باستان -پدیده ای آشنا بوده است این امر از ماهیت خودکامه دولت و گرایشات آشوبگرانه جامعه (در تقابل با آن) برخاست.