کتاب هویت ایرانی

Iranian identity
از دوران باستان تا پایان پهلوی
کد کتاب : 17434
مترجم :
شابک : 978-9641854500
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 264
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2010
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 14
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب هویت ایرانی اثر احمد اشرف

"هویت ایرانی" یک اثر تاریخی و تحلیلی است که "احمد اشرف" آن را از "دوران باستان تا پایان پهلوی" مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. "احمد اشرف" در این اثر نکاتی را بیان کرده که با دیدگاه های کلیشه ای غالب بسیاری از افراد در تضاد می باشد و از این جهت خوانشی قابل تامل را به مخاطب ارائه می کند.
نویسنده در این اثر با در نظر گرفتن "هویت ایرانی" به عنوان پدیداری اجتماعی که در نتیجه ی اتفاقات و حوادث تاریخی ظاهر می شود، به استدلال می پردازد. با این دیدگاه، وی هویت را پدیده ای می داند که ثابت و طبیعی نیست و در گروی حوادث، ابداع می شود، رشد می کند و دچار دگرگونی و تحول می شود.
"احمد اشرف" با بررسی فشرده ی چشم اندازهای شکل دهنده ی هویت ملی و قومی، دگرگونی های تاریخی "هویت ایرانی" در دوره های مختلف نظیر پیش از اسلام، قرن های میانه ی اسلامی تا صفویه و ظهور هویت شیعی ایرانی در آن دوره و نهایتا "هویت ایرانی" در قرون نوزده و بیست میلادی را زیر ذره بین خواهد برد. وی از طریق رویکرد های ملت پرستانه، مدرن و پسامدرن و تاریخی نگر، "هویت ایرانی" را کاوش می کند.
این اثر که در هشت فصل به قلم "احمد اشرف" در اختیار خوانندگان قرار گرفته، شامل دو مقاله از "گراردو نیولی" و "شاپور شهبازی" نیز می باشد که در خلال فصل های کتاب، در باب عناوینی چون شکل گیری "هویت ایرانی" در دوران باستان و تاریخ ایده ی ایران و "هویت ایرانی" در دوران هخامنشیان و پارت ها آورده شده است.

کتاب هویت ایرانی

احمد اشرف
احمد اشرف (زادهٔ ۱۳۱۳) نویسنده و جامعه‌شناس ایرانی است که در دانشگاه‌های پنسیلوانیا، کلمبیا، پرینستون و تهران، به تدریس جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخته‌است. تاکنون چند کتاب و نیز مقالات متعددی از او منتشر شده، از جمله کتاب موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری در ایران: دورهٔ قاجاریه که در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات «زمینه» به چاپ رسیده‌است. موضوعات مطرح‌شده در آثار او عبارت‌اند از: سلسله‌مراتب اجتماعی در ایران، سنت و مدرنیته، هویت ملی ایر...
قسمت هایی از کتاب هویت ایرانی (لذت متن)
هویت ایرانی، مانند هر پدیده ی اجتماعی دیگر، به روایت های گوناگون به تصویر آمده است. دراین میان، سه روایت عمده در پاسخ به این سوال که «منشا پیدایش ملت ها چیست و به چه دورانی بازمی گردد؟ » تدوین شده است که به ترتیب زمانی عبارت اند از: روایت « ملت گرا » ، روایت « مدرن و پست مدرن » ، و روایت « تاریخی نگر » . روایت نخست، که آن را « ناسیونالیسم رومانتیک » نیز می خوانند، ملت را پدیدار طبیعی تاریخ بشر می انگارد که منشا آن را باید در دوران پیش از تاریخ جست. در تقابل با این دیدگاه، که از مقوله ی ناسیونالیسم افراطی است، روایت « مدرن و پست مدرن » در نیمه ی قرن بیستم تدوین شد و رواج گرفت. این دیدگاه ملت را پدیداری جدید می داند که ساخته وپرداخته ی دولت های ملّی در عصر جدید است و عمر آن از قرن هجدهم پیش تر نمی رود. افزون براین، بین هویت ملّی، که ویژه ی دنیای مدرن است، و هویت های پیش از آن گسستی تاریخی وجود دارد.  روایت سوم یا دیدگاه « تاریخی نگر » در این که هویت ملّی زاده ی دنیای جدید است با دیدگاه «مدرن و پست مدرن » هم آواز است، اما گسست بنیادین هویت ملّی همه ی ملل، به ویژه ایران، را با هویت گذشته ی آنان به استناد شواهد تاریخی بسیار نمی پذیرد.