اروند آبراهامیان برای ایران چیزی را انجام داده است که توکویل برای فرانسه انجام داده، و نشان می دهد که چگونه انقلاب 1979 به خاطر قدرت روزافزون دولت، روش رژیم گذشته را ادامه داده است.
بررسی معتبر اروند آبراهامیان در مورد ایران قرن بیستم شکاف زیادی را در ادبیات مطالعات ایران پر می کند. تحلیل اجتماعی و مطالعات طبقاتی او، منشوری را فراهم می کند که خواننده می تواند از طریق آن بینش تازه ای از درگیری بین قدرت در حال شکل گیری و مدعیان دیگر پیدا کند. متخصصان و خوانندگان عمومی از خواندن این کتاب به طور یکسان بهره مند خواهند شد.
آبراهامیان تاریخ ایران، بویژه آشفتگی قرن بیستم را، به وضوح ارائه می دهد. اطلاعات موجود در این کتاب واقعا باورنکردنی است. برای هر کسی که واقعا مایل به درک ریشه های دینداری است، ضروری است.
هرگز نباید نقش حماقت در تاریخ را دست کم گرفت.
پادشاهی هایی که در تاریخ از آن ها یاد شده بر دو گونه اداره می شوند: یا به دست پادشاهی که مردم همه بندگان اویند و وزیرانش در سایه مرحمت او در اداره پادشاهی شرکت دارند، یا به دست شهریار و بزرگ زادگانی اداره می شود که جایگاه والای خویش را نه در سایه شهریار به دست آورده اند که از نیاکان شان به ارث برده اند. این بزرگ زادگان از خود ملک و رعیت دارند و رعایا ایشان خداوندگار خود می شناسند و به طبع به ایشان مهر می ورزند. اما در کشورهایی که به دست یک شهریار و بندگانش اداره می شود، شهریار را اقتدار بیشتری است، زیرا که در تمامی کشور همه سر سپرده اویند و دیگران را مردم به نام وزیر و دبیر می شناسند و مهری به ایشان ندارند. نمونه این دو گونه حکومت در روزگار ما پادشاهی ترک و پادشاهی فرانسه است. «نیکولو دی ماکیاولی، شهریار»
اروپاییان سده نوزدهم عموما پادشاهان قاجار را به چشم نمونه کاملی از «مستبد شرقی» می دیدند. اما اقتدار بی چون و چرای پادشاهان امری ظاهری بیش نبود. در سخن، شاه مدعی انحصار بر ابزارهای اعمال زور، اداری و دیوانی، مالیه و قضایی بود. کلام او قانونی تلقی می شد. عزل و نصب مقامات - اعم از وزرای دربار، حاکمان ولایات، روسای قبایل، روستاها و مناصب پایین تر - و همچنین واگذاری یا پس گیری سمت ها، اعطا یا بازپس گیری امتیازات و افتخارات و القاب ویژه در اختیار وی بود. شاه تمام کشور را ملک شخصی خود می دانست و می توانست مدعی همه اموال و املاک شود. لرد کرزن پس از سفر به مناطق مختلف ایران و با بهره گیری فراوان از آرشیو اداره هند (در وزارت امور خارجه بریتانیا)، در نتیجه گیری اثر تاریخی اش ایران و مسئله ایران، ادعای اغراق آمیزی را مطرح می کند که شاه عملا «محور گردش تمام کارهای ملک» است و تمام کارهای «قضایی، اجرایی و قانون گذاری دولت» را یک جا در دست دارد.
تاریخ ایران مدرن فقط عباس امانت
سلام، میشه یه مقدار در مورد اون کتاب توضیح بدین، مثلا از چه مقطعی آغاز میشه و شامل چه سرفصلهایی هستش ، مرسی.
از دوران صفویه تا بعد انقلاب 57 رو شامل میشه و بسیار کامل و بدون سانسور، از شروع شکل گیری صفویه و نقش شیعی گری در اون تا بعد از 57
متاسفانه نویسنده محترم، احتمالا به دلیل دیدگاههای شخصی ، بارها و بارها قضاوت خود را در نوشتن کتاب دخیل کرده است. کتاب تا حدی اطلاعات درباره تاریخ معاصر ایران میدهد اما نگرش و بینش عمیقی به شما نخواهد داد. توصیه میکنم نقد جواد طباطبایی را بر نوشتههای آبراهامیان حتما بخوانید.
خوندم نقد سید جواد رو. همهاش فحاشی بود و انگزدن، دو تا فکت نیاورد. نویسنده بیطرف وجود نداره. صداقت مهمه نه بی ،طرفی. بیطرف بیشرفه؛ چون حتی به خودش هم فکر نمیکنه.
اتفاقا در مورد تاریخ نویسی بی طرف شرافت داره که نمیزاره تفکرات خودش که احتمال داره مسموم و اشتباه باشه در نوشته هاش تاثیر بزاره، مهمترین ویژگی اثر یک تاریخ نویس باید بی طرفی نویسنده باشه تا حقایق تاریخ رو بنویسه هرچند به مذاق یه عده ای یا حتی خودش خوش نیاد، جالبه نوشتین صداقت مهم نه بی طرفی! صداقت هم میشه همون بی طرفی، وقتی صادقانه همه واقعیتهای تاریخی رو بنویسی که فرقی با بی طرف نوشتن نداره، صداقت یعنی بدونی بعنوان مثال این قسمت از تاریخ و اتفاقات مربوط به اون مخالف تفکر خودت یا یه عده مثلا طبقه حاکم باشه ولی واقعیتها رو بنویسی، هرچیز دیگه ای که بنویسی یا هر قضاوت و نظر شخصی که توی نوشته ات بیاری اصل صداقت در نوشتار رو نقض کردی
این کتاب عالیه.فقط اگر خواستین بخونین پیشنهاد میشه که اول کتاب ایران بین دو انقلاب رو بخونید بعد این کتاب.
انتشارات دات از انتشارات بُوت بهتره
شما از دات تهیه کردین ؟
ها بله من از دات تهیه کردم
ها بله من از دات تهیه کردم
پس آفرین به دات
آفرین به دات خوت
⛔️❕💪 ⚖ 🌝
بجای این کتاب، کتاب تاریخ ایران مدرن عباس امانت رو بخونید
اون کتاب از صفویه شروع و با توجه به نگاه امانت، خط دیگهای رو دنبال میکنه. هر دو جز اثار مهم هستن.
نه خط خاصی رو دنبال نمیکنه، خط بیطرفی رو دنبال میکنه، درست برعکس کتابهای آقای آبراهامیان
عباس امانت و خط بی طرفی ؟! عجب حرف مضحکی ؟! عباس امانت در کتاب قبله عالم بخاطر علی محمد باب که همه با اعدامش موافق بودند از هیچ اهانتی به بزرگ مرد تاریخ ایران امیرکبیر کوتاهی نکرده ؟!
موافقم کتاب جناب امانت بسیار کاملتر (از زمان صفویه) و با جزئیات و بیان واقعیتها نوشته شده
کتاب با ارزشیه با حرکت کرونولوژیک و مثل همیشه ترجمه خوب. تاریخ معاصر رو از این کتاب باید شروع کرد.
خوب بود ارزش یکبار خوندن رو داره
مگه چند بار ق اره خونده بشه ؟
یجورایی چکیده و خلاصه "ایران بین دو انقلابه" و برای اونایی که اون کتابو خوندن میتونه اطلاعات تکمیلی خوبی فراهم کنه و اونایی هم که نخوندن با مطالعه این کتاب تقریبا کلیت دیدگاه آبراهامیان درباره ایران معاصر دستشون میاد . پیشنهاد میکنم هر دو اثر خونده بشه
این معاون دیدگاهی نو به ساختار اجتماعی ایران میباشد
کتابی بسیار خواندنی درباره تاریخ ایران. نویسنده در این کتاب به مسائل مختلفی از جمله حکومت قاجارها، انقلاب مشروطهف کشف نفت، و انقلاب اسلامی میپردازه و اطلاعات بسیار مفیدی را به خواننده ارائه میدهد.
برخلاف بسیاری از کتب تاریخی متن ساده و روانی داره،از پرداختن به جزییات ریز خودداری میکنه و همین باعث میشه برای حواننده کسل کننده نباشه.مجموعا کتاب مناسبیه
ابراهیمیان یکی از بهترین تاریخنویسهای معاصر ایران و به نظرم تمامی کتابهای منتشر شده ازش خوب و مفید هستن