کتاب این ترک پارسی گوی; کتاب این ترک پارسی گوی

کتاب این ترک پارسی گوی

In Tork-e Parsi Gooy
(تحلیل و بررسی شعر شهریار شاعر شیدایی و شیوایی)

کد کتاب : 82124
شابک : 978-6000350840
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 324
سال انتشار شمسی : 1401
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب این ترک پارسی گوی اثر حسین منزوی

کتاب « این ترک پارسی گوی» (تحلیل و بررسی شعر شهریار شاعر شیدایی و شیوایی) نوشته « حسین منزوی» توسط انتشارات « سوره مهر» منتشر شده است.
حسین منزوی شاعر، مقاله‌نویس و مترجم برجسته ایرانی بود که تأثیرات زیادی بر جهش‌های ادبی ایران داشت. شهرت منزوی در سرودن اشعار است و غزلیات او عمدتا فارسی است، اما در زبان آذربایجانی نیز سهمی داشته است. او در زنجان به دنیا آمد. پس از تحصیل و اقامت چند سالی در تهران، به زادگاهش بازگشت. پدرش محمد منزوی نیز شاعری بود که اشعاری به همان زبان ها سروده بود که برای حیدر بابای سلام محمدحسین شهریار شعر تقلیدی سروده بود.همایون شجریان، خواننده سنتی ایرانی، از اشعار حسین منزوی در آلبوم ستاره ها (ستاره ها) استفاده کرده است. حسین منزوی در سال 1382 بر اثر آمبولی ریه در تهران درگذشت.
حسین منزوی
حسین منزوی (زادهٔ ۱ مهر ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳) شاعر ایرانی بود. او که بیشتر به عنوان شاعری غزل سرا شناخته شده است، در سرودن شعر نیمایی و شعر سپید هم تبحر داشت. نقش منزوی، در زنده کردن غزل معاصر، چشمگیر ارزیابی شده است و حتی بعضی از منتقدان کار او را انقلابی در غزل امروز می دانند و آنرا با کاری که نیما در تحول شعر فارسی کرد، مقایسه کرده اند.وی در ترانه سرائی نیز توانا بود و آلبوم نسیما به خوانندگی افتخاری از سروده های اوست. بسیاری از غزل های او توسط خوانندگان مشهوری نظیر: کورو...
دسته بندی های کتاب این ترک پارسی گوی
نقد ادبی
ادبیات ایران
شعر ایرانی
شعر معاصر
ادبیات آذربایجان
قسمت هایی از کتاب این ترک پارسی گوی (لذت متن)
دفتر شهریار برای تسخیر دل مشتاق من طرفه هایی در آستین داشته است. اگر در بیست سالگی غزل های عاشقانه اش را دوست می داشتم و در سی سالگی - ای وای مادرم - او را می پسندیدم و در چهل سالگی با - هذیان دل - اش در آفاق شور و حال پرگشودم، امروز، در عین حال که تمامی آن شعرها را که سوگلی های بیست سالگی و سی سالگی و چهل سالگی ام بوده اند دوست می دارم، با غزل های جاافتاده تر پیرانه سرش خلوت می کنم. دیوان و دفتر او از کتاب های بالینی من است. کمتر شعری را از اشعار معاصران به اندازه ی هذیان دل خوانده و زمزمه کرده ام. این شعر و بسیاری دیگر از شعرهای شهریار گریزگاه های مهربان تنهایی های من و همدل و هم آواز شیدایی های من اند. اگر دفتر خواجه صحنه فال من بوده باشد، دیوان شهریار عرصه ی تماشای من است و...