روان درمانی اگزیستانسیال شکلی از روان درمانی مبتنی بر مدل طبیعت و تجربه انسان است که توسط سنت وجودی فلسفه اروپایی ایجاد شده است. این کتاب بر مفاهیمی تمرکز دارد که به طور جهانی برای وجود انسان قابل اجرا هستند، از جمله مرگ، آزادی، مسئولیت و معنای زندگی. روان درمانی اگزیستانسیال به جای اینکه تجارب انسانی مانند اضطراب، بیگانگی و افسردگی را دلالت بر وجود بیماری روانی بداند، این تجارب را مراحلی طبیعی در روند طبیعی رشد و بلوغ انسان می داند. در تسهیل این فرآیند رشد و بلوغ، روان درمانی وجودی شامل کاوش فلسفی تجربیات فرد است که بر آزادی و مسئولیت فرد برای تسهیل درجه بالاتری از معنا و رفاه در زندگی خود تأکید می کند. فیلسوفانی که به ویژه با توسعه روان درمانی وجودی مرتبط هستند، کسانی هستند که آثارشان مستقیما معطوف به معنا بخشیدن به وجود انسان بوده است. به عنوان مثال، حوزه های پدیدارشناسی و فلسفه وجودی به طور ویژه و مستقیم مسئول تولید درمان وجودی هستند. نقطه شروع فلسفه وجودی را می توان به قرن نوزدهم و آثار سورن کیرکگارد و فردریش نیچه ردیابی کرد. آثار آن‌ها با ایدئولوژی‌های غالب زمان خود در تضاد بود و متعهد به کاوش در واقعیت بود که می‌توان آن را به شیوه‌ای پرشور و شخصی تجربه کرد.
کتاب درمان ها اگزیستانسیال
