کتاب بهائیت در ایران

Bahaiiah in Iran‮
کد کتاب : 85517
شابک : 978-9647357401
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 360
سال انتشار شمسی : 1394
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 8
زودترین زمان ارسال : 13 آذر

معرفی کتاب بهائیت در ایران اثر سعید زاهد

کتاب «بهائیت در ایران» نوشته سعید زاهد توسط مرکز اسناد انقلاب منتشر شده است. کتاب "بهائیت در ایران" در صدد تبیین چگونگی پیدایش بهائی گری در ایران است که در این راستا پس از ارائه نظراتی درباب جنبش های اجتماعی، بهائیت را به عنوان یک جنبش اجتماعی تلقی می کند که دارای زمینه اجتماعی، ایدئولوژی و کنشگران مختلف بوده است.
نویسنده پس از بیان زمینه اجتماعی، ایدئولوژی و کنشگران بهائیت، بهائی گری را در سه دوره قاجار، انقلاب مشروطه و عصر پهلوی بررسی می نماید و در پایان اشاره ای نیز به وضعیت بهائی گری پس از پیروزی انقلاب اسلامی دارد.
فرضیه اصلی کتاب این است که بهائی گری به عنوان جنبشی سیاسی - اجتماعی به دنبال شکستن اقتدار مذهبی و قدرت روحانیت در ایران بوده است تا به این وسیله کانونهای مقاومت بر ضد سیاستهای استعماری در داخل کشور را - که اصولا منشعب از مذهب شیعه بوده است - از هم متلاشی کند.
جنبش اجتماعی پدیده‌ای پیچیده و چند وجهی است. لازم است قبل از مطالعه هر جنبش اجتماعی ابتدا دریابیم عوامل اصلی تعیین‌کننده آن چیست و چه ساز و کاری بر آن حاکم است. دراین کتاب ابتدا به بحث مختصری درباره نظریات جنبش‌های اجتماعی می‌پردازیم و نظریه‌ای تازه را ارائه می‌دهیم. بعد از آن با توجه به این که می‌خواهیم به بررسی جنبش بهائیت از دیدگاه جامعه‌شناسی سیاسی بپردازیم، بحثی درباره نظریات اقتدار و سپس وضعیت اقتدار در ایران و اهمیت و جایگاه آن در میان گروهها، اقشار و طبقات مختلف اجتماعی مطرح می‌کنیم. الگوی ما در مطالعه ابعاد و عوامل اصلی جنبش بهائیت نظریات جنبشهای اجتماعی، و چارچوب حرکت ما در مطالعه عملکرد آن در زمینه سیاسی جامعه ایران نظریه اقتدار خواهد بود.

کتاب بهائیت در ایران

سعید زاهد
دکتر سید سعید زاهد زاهدانی متولد سال 1330،مسؤل پژوهشکده تحول و ارتقای علوم انسانی و اجتماعی و همچنین عضو هیات علمی دانشگاه شیراز می باشد.
دسته بندی های کتاب بهائیت در ایران
قسمت هایی از کتاب بهائیت در ایران (لذت متن)
باید سه نوع کنش یا رفتار در هر جنبش اجتماعی اتفا بیفتد: «شناخت»، «عرضه» و «اجرا». شناخت به عنوان اولین قدم بر عهدهٔ رهبران است. آنها اندیشه ای را تشخیص می دهند و تلاش می کنند بر اساس آن ایدئولوژی بسازند. توزیع کنندگان جنبش باید ایدئولوژی را فراگیرند اما پیروان فقط کافی است که از آن مطلع باشند. هر سه گروه کنشگران دارای شناخت از اندیشه و ایدئولوژی جنبش هستند اما سطح درک آنان از رهبر به پیروان نازل تر می گردد. گرچه دانش راهکارهای روز به روز جنبش می تواند جهت عکس داشته باشد. دیگر وظیفهٔ رهبران عرضهٔ ایدئولوژی است. معمولا رهبران، ایدئولوژی را به توزیع کنندگان عرضه می دارند و توزیع کنندگان آن را به پیروان معرفی می کنند. در مجموع می توانیم بگوییم که عرضه یکی از مهمترین وظایف توزیع کنندگان است. در آخر به «اجرا» می رسیم که رفتار نهایی همهٔ کنشگران است. رهبران بالقوه برای رهبری مستقیم جنبش به صحنهٔ اجتماعی می آیند. توزیع کنندگان برای سازماندهی پیروان تلاش می کنند و پیروان بر اساس فرمانهای رهبران که عمدتا از طریق توزیع کنندگان به آنها می رسد جنبش را به اجرا می گذارند. این طبقه بندی عمومی از کنش شرکت کنندگان می تواند در تمام جنبش های اجتماعی تصویر گردد و در نمونه های مورد بررسی در این مطالعه نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.