کتاب «نوروزنامه» نوشته عمر خیام از آثار مهم ادبیات کلاسیک ایران محسوب میشود. این کتاب در اصل رساله ای در منشاء و تاریخ و آداب جشن نوروز است که اهمیت فرهنگی-اجتماعی بسیار زیادی برای ایرانیان دارد. خیام در این کتاب درباره سرمنشا نوروز و نحوه شکل گیری آن بحث کرده است. این کتاب به همه علاقه مندان به تاریخ باستانی ایران توصیه می شود. با توجه به اشارات خیام به پیدایش تقویم جلالی و جهش های پیش از آن، نگارش کتاب باید در حدود سال ۴۹۵ هجری قمری (۴۸۰ خورشیدی) صورت گرفته باشد. گزارش جشن های نوروز و مهرگان و تاریخ این دو روز در کتب ادبی و تاریخی عرب مکرر آمده است و در ادبیات فارسی قبل از خیام در کتب التفهیم و زین الاخبار آمده است. تنها کتاب فارسی که به طور مستقل در مورد نوروز صحبت کرده است. . این همان کتاب است. البته به زبان عربی کتاب فدائل النوروز توسط صاحب بن عباد حدود دویست سال قبل از خیام نوشته شده است. وروزنامه کتابی است درباره پیدایش جشن نوروز و آداب و رسوم آن. حکیم عمر خیام یکی از بزرگترین دانشمندان و مفاخر ملی ایرانی است. به همه فنون و معلومات زمان خود محیط بود و در فلسفه و ریاضیات و هیئت و نجوم تخصص داشته است.
کتاب نوروزنامه
