کتاب پاییز آلمان

German autumn
کد کتاب : 93899
مترجم :
شابک : 978-6227678239
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 140
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1988
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 12 آذر

معرفی کتاب پاییز آلمان اثر استیگ داگرمن

در اواخر سال 1946، استیگ داگرمن توسط روزنامه سوئدی اکسپرسن مأمور شد تا در مورد زندگی در آلمان بلافاصله پس از سقوط رایش سوم گزارش دهد. «پاییز آلمان» اولین بار در سوئد در سال 1947 منتشر شد. مجموعه ای از مقالات است که شبیه هیچ گزارش دیگری در آن زمان نبود. در حالی که بیشتر روزنامه‌نگاران متفقین و خارجی نوشته‌های خود را بر این باور عمومی که مردم آلمان مستحق سرنوشت خود هستند می‌چرخانند، داگرمن مخالفت کرد و در مورد انسانیت مردان و زنانی که از جنگ ویران شده‌اند - گناه و رنج آنها - گزارش داد. داگرمن قبلا یک نویسنده برجسته در سوئد بود، اما انتشار و استقبال گسترده از پاییز آلمانی در سراسر اروپا او را به عنوان یک روزنامه نگار دلسوز معرفی کرد و به تأثیر بین المللی طولانی مدت این کتاب منجر شد.
مقالات داگرمن در مورد عواقب غم انگیز پس از جنگ، رنج و گناه که در اولین نسخه آمریکایی خود با پیشگفتار جدید و جذاب مارک کورلانسکی در اینجا ارائه شده است، به همان اندازه که شصت سال پیش در بحبوحه درگیری های جهانی کنونی مرتبط بود، امروز بسیار مرتبط است.

کتاب پاییز آلمان

استیگ داگرمن
استیگ داگرمن (Stig Dagerman) ‏ (۵ اکتبر ۱۹۲۳ – ۴ نوامبر ۱۹۵۴) نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار سوئدی بود. او علاوه بر نویسندگی کتاب، دبیر روزنامهٔ جوانان سندیکالیست بود. منتقدین سبک او را در نهایت آمیزه‌یی از سورئالیسم و اکسپرسیونیسم دانسته‌اند.پدر او هلمر جانسون جوانی فراری بود و مادرش هلنا اندرسون منشی تلفنی. آن‌ها هنوز با هم ازدواج نکرده بودند که از هم جدا شدند و استیگ را به والدین پدرش سپردند. زندگی در کنار پدربزرگ و مادربزرگ مذهبی‌اش در روستا او را با زندگی...
نکوداشت های کتاب پاییز آلمان
Dagerman wrote with beautiful objectivity. Instead of emotive phrases, he uses a choice of facts, like bricks, to construct an emotion
داگرمن با عینیت زیبا نوشت. به جای عبارات احساسی، او از انتخاب حقایق مانند آجر برای ساختن یک احساس استفاده می کند.
Graham Greene

قسمت هایی از کتاب پاییز آلمان (لذت متن)
با این همه علی رغم سختی ها، مردم روحیه ی بالایی دارند. آگاهی از این که هیچ یک از آن ها به تنهایی رنج ندیده اند، نوعی رفاه عمومی ایجاد کرده است که خود طنزی سیاه است. در گوشۀه ی واگن ها با گچ متن هایی نوشته شده است: شعار قدیمی آنشلوس «بازگشت به خانه» و حالا به طور کنایه آمیز «ما از آقای هوگنر برای سفر رایگان تشکر می کنیم.» یا نقاشی گاو نر همراه با یک کتیبه (کشاورزان بایرن حالا فقط می توانند سرگین انسانی پرورش دهند.) و همه جا ورود باران به داخل واگن را ننگ و بدنامی در مورد مسئولین خوانده بود: «دیگر برای کالا مناسب نیست، اما برای انسان قابل استفاده است.» و از آن تلخ تر: «فقط فکر کنید، هم وطن ها، افراد هم خویش خود را بیرون می کنند. آلمانی ها علیه آلمانی ها. بدترین حالت ممکن.» به نظر می رسد این واقعیت که آلمانی ها مسئول اعزام این قطار هستند، بیشتر از وضعیت قطار و سرنشینان آن باعث ناراحتی می شود. پزشک جوان یک ضد فاشیست محافظه کار است که می تواند حتی نازیسم را از نظر ضرورت ملی مورد توجه قرار دهد. هنگامی که او در مورد تصرف نروژ صحبت می کند، در واقع جایی که پس از گذراندن امتحاناتش به عنوان پزشک ارتش اعزام شده بود، با من از اسکی لذت بخش خود زیر نور ماه در کوه های نروژ و نزدیک محل استقرار خود می گوید. با شنیدن صحبت های او این گونه فکر می کنید که آلمانی ها نروژ را به خاطر ورزش های زمستانی تصرف کردند. با این وجود دشوار است که احساس کنیم دکتر دبلیو در راه خود فردی شایسته است.