این رمان تنها چند روز طول می کشد، و نقشه های محکم هنری و نوشته های کارآمد و سبک، تنش را در هر صحنه ایجاد می کند. شخصیت پردازی های زیرکانه مواد بیشتری را به این متن سرشار از آدرنالین القا می کند.
خواننده باید با نفس حبس شده در سینه منتظر بماند تا ببیند که شخصیت ها چه زمانی و آیا حقیقت را کشف خواهند کرد، زیرا تعلیق در نزدیکی پایان کتاب به شدت بالا می رود.
دستم به یک سنگ کوچکی برخورد میکند، اندازه ی کف دستم است و لبه های تیزی دارد. اما اگر آن مرد اسلحه داشته باشد، که به نظر می آید دارد؛ این سنگ به من کمکی نخواهد کرد. اگرچه داوود هم برای کشتن جالوت از سنگ استفاده کرد.
من خیلی از کتاب خوشم نیومد. بیش از اندازه غیرواقعی تمام شد. میتونم بگم اصلا در سطح بقیه کتابهای جنایی که خوندم نبود.